Υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια σχετικά με την Ελλάδα και τον Πρίσλεϊ: ίσως είμαστε η δυτική χώρα με τον υψηλότερο δείκτη περιφρόνησης και αδιαφορίας προς το φαινόμενο Έλβις! Έχω εύκαιρες δυο τρεις πρόχειρες αποδείξεις για τον ισχυρισμό μου. Η Ελλάδα είναι η μόνη δυτική χώρα χωρίς ένα φαν κλαμπ του Έλβις. Επίσης, δεν είδαμε ποτέ ούτε έναν σωσία/μιμητή του, έναν Elvis impersonator, όπως καθιερώθηκε να λέγονται οι άνω των 5.000 επισήμως πιστοποιημένοι σωσίες του παγκοσμίως. Δεν υπάρχουν καν ακροατές/φαν του Έλβις – οι μόνοι θαυμαστές που μπορώ να ανακαλέσω είναι όσοι θυμούνται και θαυμάζουν τον Έλβις από τις ταινίες των φίφτις και των σίξτις και όχι από τα τραγούδια του, εξ ου και τον έχουν πλάι στον Τζέιμς Ντιν, ως «κούκλο», παρά πλάι στους Beatles, ως σπουδαίο ρόκερ, λεπτομέρεια που συνιστά αναπάντεχο χτύπημα προς κάποιον που καθολικώς και οικουμενικώς αναγνωρίζεται ως ο βασιλιάς του ροκ-εν-ρολ! 

Αυτή είναι η μοίρα του βασιλιά, στη χώρα μας, όπου, εν έτει 2022, δοξάζεται μόνο μέσω των σουβλατζίδικων Έλβις (σε Κεραμεικό και Παγκράτι) και της μουστάρδας και μαγιονέζας ΕΛ.ΒΙ.Σ. (εκ του ΕΛληνική ΒΙοτεχνία Σκευασμάτων). Σήμερα, όμως, 26 εικαστικοί καλλιτέχνες από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τον Βόλο καταφέρουν ένα χτύπημα σε αυτό το θλιβερό ελληνικό φαινόμενο, χάρη και στην ενορατική προσέγγιση της ιδιοκτήτριας γκαλερί Μαρίας Αλμπάνη από τα Τρίκαλα και του Σαλονικιού Στέφανου Τσιτσόπουλου, που εν προκειμένω λειτουργεί και ως curator της έκθεσης Love Me Tender, με έργα εμπνευσμένα από το ομώνυμο χιτ του  Έλβις που ηχογραφήθηκε το 1956 για τις ανάγκες της ομότιτλης ταινίας του και που, αφού περιελήφθη στα soundtrack τουλάχιστον άλλων 26 ταινιών, βρέθηκε τώρα και στις παλέτες των 26 Ελλήνων εικαστικών που, με ιδιαίτερη έμπνευση, προσέγγισαν αυτή τη μουσικοεικαστική πρόκληση. 

Σκίτσο του Διαμαντή Αϊδίνη για τον βασιλιά του ροκ-εν-ρολ. 

Η Μαρία Αλμπάνη, που ξεκίνησε την γκαλερί της στα Τρίκαλα ως αουτσάιντερ, πριν αντιστρέψει το τόλμημά της και κατέβει στην Αθήνα, ανοίγοντας την Alma Gallery στο Κολωνάκι, αφουγκράστηκε την… πρισλεϊκή ενόραση που είχε ο Τσιτσόπουλος στη Βαρκελώνη, όταν αντίκρισε αιωρούμενη μια γιγαντιαία κούκλα του Έλβις και, μαζί, πέρασαν το μήνυμα στους Έλληνες εικαστικούς, που, με τη σειρά τους, παρουσίασαν έργα εμπνευσμένα από το τραγούδι, από την περσόνα και τον μύθο του Έλβις, από το πολύπαθο πεδίο των ανθρώπινων ερωτικών σχέσεων, από τη βαμμένη και με αίμα διεκδίκηση της αγάπης αλλά και του δικαιώματος για αυτοδιάθεση.

Κάποιοι παρουσίασαν έργα με χαρακτηριστικό τον ενθουσιασμό τους για το project (Ανδρέας Βούσουρας), η Πέγκυ Κλιάφα, με λακωνικό ύφος, μετέτρεψε την ανάγκη για αγάπη σε φουτουριστική εντολή, άλλοι επένδυσαν στις εδώ και δεκαετίες γνώριμες φόρμες που συνιστούν το ατομικό τους στιλ (Διαμαντής Αϊδίνης), ο Σταμάτης Θεοχάρης ξέφυγε περισσότερο απ’ όλους, καταθέτοντας την πιο παιχνιδιάρικη ματιά, αφού, κατά μία έννοια, μετέτρεψε το Love Me Tender σε Love Me Gender…Όλοι πάντως συνέβαλαν με τα έργα τους στο να παρουσιαστεί μια εξαιρετικώς πρωτότυπη έκθεση που, αφού έκλεισε τον εν Αθήναις κύκλο της, θα ανέβει τον Σεπτέμβριο στη Θεσσαλονίκη (Lola Nikolaou Art Gallery) και πιθανότατα, αμέσως μετά, στην έτερη γκαλερί της Μαρίας Αλμπάνη, στα Τρίκαλα.

ΙΝFO → Love me tender Η έκθεση αναμένεται να παρουσιαστεί και στο κοινό της Θεσσαλονίκης από τον Σεπτέμβριο στη Lola Nikolaou Art Gallery.

kathimerini.gr