63 χρόνια μετά την εκτέλεσή του o κομμουνιστής Νίκος Μπελογιάννης δεν είναι μονάχα πηγή έμπνευσης αλλά είναι και οδηγός για την καθημερινή δράση.

'Έγινε ήρωας γιατί έκανε το καθήκον του ως το τέλος.

Συμπληρώνονται εξήντα τρία χρόνια από τη στυγερή δολοφονία του Νίκου Μπελογιάννη. Του κομμουνιστή που έπεσε για την ειρήνη και την εθνική ανεξαρτησία. Του ανθρώπου που έγινε παγκόσμιο σύμβολο αγώνα.

  Kυριακή 30 Μάρτη 1952. Λίγες ώρες πριν χαράξει, o Νίκος Μπελογιάννης πέρασε στην “αθανασία”, καθώς τα βόλια του εκτελεστικού αποσπάσματος έπεφταν στο κορμί του. Η εκτέλεση του Μπελογιάννη και των συντρόφων του είχε στόχο να τρομοκρατήσει την εργατική τάξη, να τσακίσει την οργανωμένη πρωτοπορία της, το ΚΚΕ. Η προσπάθεια απέτυχε. Το ΚΚΕ, η “μήτρα” των Μπελογιάννηδων, παρά τα χτυπήματα της αστικής τάξης, συνέχισε και συνεχίζει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης απ’ τα καπιταλιστικά δεσμά, για το σοσιαλισμό–κομμουνισμό. Ο Νίκος Μπελογιάννης, κάνοντας το καθήκον του ως το τέλος, μη γνωρίζοντας συμβιβασμό και υποχώρηση, πήρε τη θέση του στην πρώτη γραμμή της ατέλειωτης γενιάς των ηρώων μας. Ολόρθος, στητός, με το χαμόγελο της νίκης της ελπίδας.

Στη δεύτερη δίκη, τον Φλεβάρη του 1952 ο Μπελογιάννης κατηγορήθηκε για «κατασκοπία». Από κατηγορούμενος έγινε κριτής και υπερασπίστηκε όσο κανένας τον πατριωτισμό των Ελλήνων κομμουνιστών.

«Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας.

Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο.

Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας.

Πιστεύω ότι δικάζοντάς μας σήμερα, δικάζετε τον αγώνα για την ειρήνη, δικάζετε την Ελλάδα». 

Ωστόσο, η μοίρα του είχε αποφασιστεί: Θάνατος. Ετσι, η «ετυμηγορία» δεν άλλαξε. Παρά τη διεθνή καμπάνια συμπαράστασης να μην εκτελεστεί ο Ν. Μπελογιάννης και οι συγκαταδικασμένοι Ν. Καλούμενος, Η. Αργυριάδης και Δ. Μπάτσης. Παρά τις αιτήσεις χάριτος που απορρίφθηκαν, τα ξημερώματα της Κυριακής 30 Μάρτη 1952 οι σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος μετέφεραν τον Ν. Μπελογιάννη από τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης στη σφαίρα της αθανασίας.  Εκεί που τα μηνύματα και οι ιδέες του μένουν πάντα ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΕΣ.

Η δράση του, το παράδειγμά του, μένει πολύτιμη παρακαταθήκη για τις νέες γενιές των κομμουνιστών. Ο Μπελογιάννης, με όλη του τη δράση, συμβόλιζε και εκπροσωπούσε επάξια την αταλάντευτη οργανωμένη παρουσία και δράση του ΚΚΕ σε όλες τις συνθήκες και με όλες τις μορφές πάλης. Οι Μπελογιάννηδες γεννήθηκαν γιατί υπήρχε το ΚΚΕ, απ’ αυτό γεννήθηκαν. Κανένα άλλο Κόμμα δε μπορεί να αναδείξει τέτοια πρόσωπα. Και δεν είναι ένας, είναι χιλιάδες ,λιγότερο ή περισσότερο γνωστοί. Χιλιάδες κομμουνιστές κράτησαν ψηλά τη σημαία των ιδανικών του ΚΚΕ, με τεράστιο κόστος  προσωπικό αρνήθηκαν να αποκηρύξουν τα ιδανικά τους. Όπως το “γραψε και ο Μπελογιάννης, εκείνο που μπορεί και “μεταμορφώνει” κάθε εργάτη και εργάτρια, κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια σε ήρωα, σε παλικάρι είναι η βαθιά αγάπη στην εργατική τάξη, η πίστη στο Κόμμα της: «Αντλείς όμως απέραντες δυνάμεις από την πίστη σου στο Κόμμα και τη νίκη». Αν σε εκείνες τις συνθήκες, το ΚΚΕ είχε υποχωρήσει μπροστά στις δυσκολίες, είχε παραιτηθεί από το καθήκον της ύπαρξης Κομματικών Οργανώσεων, πρώτα και κύρια στην εργατική τάξη και σε οποιεσδήποτε συνθήκες, δε θα είχαν γεννηθεί οι χιλιάδες και χιλιάδες ήρωες, που έδωσαν τα πάντα για την εργατική τάξη, για το λαό. 

 Ο Μπελογιάννης ήταν ένας από τους χιλιάδες αγωνιστές που αναδείχτηκαν μέσα από τους προπολεμικούς εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, τα μπουντρούμια της μεταξικής δικτατορίας, την ΕΑΜική αντίσταση, την εποποιία του ΔΣΕ, τις φυλακές και τις εξορίες, την πολιτική προσφυγιά, τους κατοπινούς αγώνες του λαού μας ενάντια στη δικτατορία. Η θυσία τους μας θυμίζει σήμερα ότι και σε συνθήκες αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας,  ο αντίπαλος δεν παραιτείται ούτε για μια στιγμή από την προσπάθεια να τσακίσει το κίνημα, να βάλει εμπόδια στην πάλη του λαού, να εμποδίσει αυτή η πάλη να ωριμάσει ως το επίπεδο της διεκδίκησης συνολικών αλλαγών και ριζικών ανατροπών.

Με την απολογία του, ο Μπελογιάννης ξεκαθάρισε πως στο πρόσωπό του, δικάζονταν η κομμουνιστική ιδεολογία και η πολιτική του ΚΚΕ: «Είμαι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτή δικάζομαι (…) Στο πρόσωπό μου δικάζεται η πολιτική του ΚΚΕ. (…) Το ΚΚΕ έχει ρίζες στο λαό ποτισμένες με αίμα και δεν εξοντώνεται ούτε με στρατοδικεία, ούτε με εκτελεστικά αποσπάσματα». 

 Αναμφίβολα, οι εποχές δεν είναι ακριβώς ίδιες. Σήμερα, υπάρχουν πλέον γενιές που δε γνώρισαν τη Σοβιετική Ένωση, το σοσιαλισμό, γεννήθηκαν και ζουν μέσα σε συνθήκες αντεπανάστασης, τα μαθαίνουν και τα διδάσκονται όλα διαστρεβλωμένα, παραποιημένα. Σήμερα γίνεται προσπάθεια να αποσιωπηθεί, να διαστρεβλωθεί η προσφορά  του  σοσιαλισμού, για τον οποίο θυσιάστηκαν ο Μπελογιάννης και χιλιάδες ακόμα. Να μη γνωρίσει η νέα γενιά πως ο σοσιαλισμός έλυσε εδώ και δεκαετίες προβλήματα που σήμερα όχι απλά υπάρχουν, αλλά οξύνονται ακόμη περισσότερο. Εξασφάλισε το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά, εξάλειψε την ανεργία, τον αναλφαβητισμό, έθεσε στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών την επιστήμη και την τεχνολογία, προώθησε την ισότιμη θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Και ακόμη: Ο σοσιαλισμός νίκησε, συνέτριψε το φασισμό και το ναζισμό, αυτό το τέρας που γέννησε το καπιταλιστικό σύστημα.

Σήμερα   λοιπόν ακόμα πιο πολύ,είναι ανάγκη να σκεφτόμαστε το Μπελογιάννη, όπως και τους αγωνιστές που τα έδωσαν όλα για το λαό, για την πρόοδο, το σοσιαλισμό. Η θυσία του, η πολυσύνθετη προσωπικότητά του, μας δίνει φτερά, συνεχίζουμε ακούραστοι και απτόητοι. Μελετάμε την πείρα του χτες, δουλεύουμε για να είμαστε ικανοί και αδάμαστοι στα προβλήματα του σήμερα, κοιτώντας το μέλλον που θα 'ρθει, το μέλλον του σοσιαλισμού, του κομμουνισμού. 

Ο Μπελογιάννης ζει, στο σήμερα, γιατί το κίνημα που τον έθρεψε και τον διαπαιδαγώγησε, το επαναστατικό κίνημα, το Κομμουνιστικό Κόμμα, ζει και αναπτύσσεται. Μέσα σ' αυτό το κίνημα, σ' αυτό το Κόμμα, έμαθαν όλοι οι "Μπελογιάννηδες" να παλεύουν "χωρίς ύπνο και ξεκούραση, για να φτιάξουν έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων".

ΚΑΠΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ, μέλος της Τομεακής Επιτροπής  Τρικάλων του ΚΚΕ.