Στον Τρικαλινό βουλευτή της ΝΔ Κώστα Σκρέκα, αφιέρωσε την Παρασκευή το μεγαλύτερο μέρος της πολυδιαβασμένης στήλης του, στην Καθημερινή,  ο «Φαληρεύς» (Στέφανος Κασιμάτης - φωτογραφία). Κριτική στον Τρικαλινό από φιλελεύθερη σκοπιά.

Τίτλος: «Aμα μου έχεις λάχανα και καρότα…»

«Προσφάτως, είχα την ευκαιρία να ρωτήσω (με προσποιητή αφέλεια εκ μέρους μου, ομολογώ) πρόσωπο το οποίο γνωρίζει καλά την ανθρωπογεωγραφία της Ν.Δ., γιατί μόνον ο Χατζηδάκης, ο Γεωργιάδης και ο Βρούτσης, από τόσα στελέχη της Ν.Δ., είναι εκείνοι που βγαίνουν στα ΜΜΕ και μιλούν ευθέως υπέρ της ελεύθερης οικονομίας και των μεταρρυθμίσεων. Γέλασε και μου είπε ότι δεν έχω ιδέα ποιο είναι το υλικό (sic) της Ν.Δ. Πολύ σωστά, διότι υπάρχει Σκρέκας.

Ο Κώστας Σκρέκας είναι βουλευτής Τρικάλων της Ν.Δ., τομεάρχης Ενέργειας και Περιβάλλοντος του κόμματος (σκιώδης υπουργός), αλλά και πρώην υπουργός, έστω και για λίγους μήνες. Ως αρμόδιος τομεάρχης, χθες, ο Κ. Σκρέκας κατακεραύνωσε την κυβέρνηση για την «ανικανότητά» της στην υπόθεση της πώλησης του ΔΕΣΦΑ. Δεν είμαι τόσο βέβαιος, κατ’ αρχάς, αν πρόκειται για ανικανότητα. Μάλλον για ικανότητα πρόκειται, αφού η εμφανής πολιτική της κυβέρνησης στον τομέα των επενδύσεων είναι να τις προσκαλεί στα λόγια, αλλά να τις υπονομεύει στην πράξη. Υπό το πρίσμα αυτό, ο Π. Σκουρλέτης απέδειξε πράγματι την ικανότητά του – δυστυχώς.

Πάμε στο θέμα, όμως. Το ενοχλητικό στην περίπτωση της παρέμβασης Σκρέκα είναι ότι ο άνθρωπος που ενδέχεται αύριο να αναλάβει αυτός την πώληση του ΔΕΣΦΑ (σκιώδης υπουργός, θυμίζω) δεν τολμά να πει την πώληση με το όνομά της. Ούτε καν ιδιωτικοποίηση δεν τολμά να την πει. Στη δήλωσή του αναφέρεται σε «αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας». Γιατί τόση αιδημοσύνη, κ. Σκρέκα;

Επειδή ο ίδιος θέτει με τη δήλωσή του το ερώτημα αν «πιστεύει πραγματικά κανείς ότι αυτή η ακατάλληλη κυβέρνηση μπορεί να προσελκύσει επενδυτές στη χώρα», να διευρύνω το ερώτημα, με την άδειά του: πιστεύει πραγματικά κανείς ότι μπορούν να γίνουν επενδύσεις στη χώρα, αν εμείς οι ίδιοι δεν καταλάβουμε και δεν πιστέψουμε στα πλεονεκτήματα της ελεύθερης οικονομίας; Νομίζω, όχι. Οι επενδύσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις, η μείωση των περιττών οικονομικών δραστηριοτήτων του Δημοσίου, όλα αυτά είναι αλλαγές ζωτικής σημασίας, που όμως δεν μπορούν να γίνουν από μόνες τους, ούτε να γίνουν στα κρυφά. Προϋπόθεση για να πραγματοποιηθούν κάποτε είναι να τις υποστηρίζει η ελληνική κοινωνία και αυτό δεν μπορεί να γίνει ποτέ αν το λεγόμενο κατεξοχήν αστικό κόμμα δεν αγωνιστεί για να το πετύχει αυτό. Δεν εννοώ τίποτε τρομερό αναφερόμενος σε αγώνα – δεν έχει αίματα. Απλώς, να μιλά ευθέως, διαρκώς και με πειστικά επιχειρήματα για την ελεύθερη οικονομία. Εφόσον το θέλει, το μπορεί και ο Κ. Σκρέκας. Στο βιογραφικό του, άλλωστε, καταγράφει υπερηφάνως ότι ολοκλήρωσε τη θητεία του ως έφεδρος αξιωματικός Μηχανικού «με διάκριση». Ατσίδας, δηλαδή!

Εκ των υστέρων, πάντως, αναγνωρίζω τη σοφία εκείνου του ισχυρού παράγοντα της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, ο οποίος, όταν του έκαναν παράπονα για  τον ανασχηματισμό, έλεγε: «Aμα μου έχεις μόνο λάχανα και καρότα, πώς να σου φτιάξω στιφάδο;».