Του Ιωάννη Ξηρού - Ταξίαρχος ε.α

Τον τελευταίο καιρό κατακλυζόμαστε από ειδήσεις βιασμών, γυναικοκτονιών, ασελγειών σε βάρος ανηλίκων και άλλων εγκλημάτων παρομοίου είδους σε τέτοιο βαθμό και συχνότητα, ώστε κινδυνεύουμε να συνηθίσουμε σ'αυτά, ακόμη και να τα θεωρήσουμε ως...νέα κανονικότητα, όπως κανονικότητα θεωρούσαν πολλοί κατά την Μεταπολίτευση τις καταλήψεις και τους βανδαλισμούς. Και όμως αυτά δεν είναι ούτε κανονικότητα, ούτε μια συνήθης εγκληματικότητα που συμβαίνει σε όλες τις κοινωνίες. Είναι μια βαριά παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας, η οποία πλέον δίδει την εντύπωση οτι περισσότερο από αστυνομικούς και δικαστές χρειάζεται ιεραποστόλους. 

Είναι τραγικό οι απόγονοι του λαού που γέννησε την φιλοσοφία και αποτέλεσε για χιλιετίες τον φάρο του πολιτισμού σε ανατολή και δύση να χρειάζονται τώρα ιεραποστόλους για να τους διδάξουν το στοιχειώδες ''μη βλάπτεις τον πλησίον''. Η σημερινή ελληνική κοινωνία με τα φαινόμενα παρακμής, επιθετικότητας και βαριάς εγκληματικότητας που καθημερινά πλέον εμφανίζει, δίδει την εντύπωση οτι κατέχεται από πνεύμα ακραίου εγωϊσμού που οδηγεί πολλούς από εμάς σε πράξεις-αποτελέσματα αποχαλινωμένων ενστίκτων, πράγμα που δεν συνέβαινε σε άλλες εποχές. 

Περνά κάποιος έξω από ένα σχολείο και ακούει όλων των ειδών τις βρισιές που παιδιά εκτοξεύουν εναντίον άλλων παιδιών. Η καθημερινή παρενόχληση παιδιών από άλλα παιδιά στο σχολείο είναι μια ανοιχτή όσο και οδυνηρή πληγή της παιδείας μας. Περνά κάποιος στον δρόμο και αισθάνεται την διάχυτη αγένεια πολλών που είναι διατεθειμένοι να αντιδράσουν άσχημα σε κάθε παρατήρηση, ακόμη και την μικρότερη. Περνά κάποιος στον δρόμο και αισθάνεται την απειλή των συμμοριών ανηλίκων. Ο μισογυνισμός, η περιφρόνηση και η υποβάθμιση του γυναικείου φύλου πέφτει ως βαριά αρρώστια στο φτωχό μυαλό των νεοελλήνων που νομίζουν οτι η γυναίκα είναι υποχείριό τους με δικαίωμα ακόμη και φόνου αυτής αν τυχόν τους εγκαταλείψει. Και γιατί μια γυναίκα να εγκαταλείψει έναν άντρα; Μα ακριβώς γι'αυτό, διότι διαθέτει φτωχή σκέψη και τίποτα για να την γοητεύσει. Ακριβώς αυτή η φτωχή σκέψη τον οδηγεί στον αυταρχισμό και στην κτητικότητα, ο άνθρωπος δεν διαθέτει τίποτε άλλο και η απόσταση από την προσβεβλημένη κτητικότητα μέχρι τον φόνο είναι μικρή για κάποιον χωρίς ηθική συγκρότηση και αντιστάσεις.

Κουραστήκαμε να ακούμε για φόνους ηλιθίων κατά γυναικών οι οποίες τους είπαν το αυτονόητο, οτι είναι απλώς ηλίθιοι και πρέπει να φύγουν. Κουραστήκαμε επίσης να ακούμε για βιασμούς αθλίων κατά γυναικών, ενίοτε και ανηλίκων, επειδή κανείς δεν τους δίδαξε οτι το άλλο φύλο οφείλουμε να το σεβόμαστε όσο πλούτο και αν κατέχουμε και σε όποια θέση έτυχε να βρισκόμαστε, π.χ. προπονητές ή σπουδαίοι ηθοποιοί.

Ποιές είναι οι αιτίες αυτής της κατάντιας; Θα χρειαζόταν μια στρατιά κοινωνιολόγων για να απαντήσει σ'αυτό, αρκεί να είναι σοβαροί ερευνητές. Ο γράφων πάντως δεν διεκδικεί δάφνες κοινωνιολογίας. Ίσως να πταίει το γεγονός οτι οι Έλληνες είναι από την φύση τους αντιδραστικοί στην πειθαρχία και στην ανάληψη ατομικής ευθύνης ή νομίζουν οτι τα γνωρίζουν όλα. Ίσως τα πρότυπα της πολιτικής και τα σκουπίδια της τηλεόρασης που τα μόνα που μεταδίδουν είναι νευρωτικότητα, απειλές, φτωχοί διάλογοι και ηλιθιότητα να παίζουν τον ρόλο τους. Ίσως οι οικογένειες δεν ανατρέφουν τα παιδιά τους σωστά, είτε με την υπερπροστατευτικότητα, είτε με την παραμέληση, είτε με την κακή αγωγή με το ίδιο αποτέλεσμα. Τα παιδιά δεν αναλαμβάνουν ατομική ευθύνη, απλώς και μόνον διότι αυτή η έννοια ουδείς τους την μετέδωσε. 'Ισως πάλι οι δάσκαλοι και καθηγητές δεν στέκουν στο ηθικό και πνευματικό ύψος των προηγουμένων από αυτούς, ούτε έχουν αντίληψη της αποστολής τους. Ίσως το διαδίκτυο με τα δικά του σκουπίδια να δίνει την εντύπωση στους νεαρούς οτι η πραγματική ζωή είναι όπως τα παιχνίδια που παίζουν εκεί. Ίσως να φταίνε αυτά και άλλα πολλά, η κατάσταση όμως είναι αυτή που βλέπουμε σχεδόν κάθε ημέρα στην ειδησεογραφία. 

Ο Ελληνισμός πέρασε πολλά δεινά στην υπερτρισχιλιετή Ιστορία του και έστω και αργά εύρισκε γιατρειά για τις πληγές του. Ο γράφων δεν τρέφει αμφιβολία καμία οτι γι'αυτά τα σημάδια παρακμής και εξευτελισμού που ντροπιάζουν τον λαό μας θα ευρεθεί θεραπεία. Ό'τι και να μας συμβεί, η ικανότητα των Ελλήνων να αποκαθιστούν τις ισορροπίες της κοινωνίας των, όσο σοβαρά άρρωστη και αν εμφανίζεται δεν έχει χαθεί. Επειδή όμως μια διάγνωση δεν σημαίνει τίποτε χωρίς πρόταση, ο γράφων τολμά την υποβολή κάποιων προτάσεων.

Πρώτον, το ποινικό πλαίσιο τιμωρίας των βιαστών, ασελγούντων και καταχραστών σε ασέλγεια πρέπει να αυστηροποιηθεί έτι περισσότερο (σσ. καταχραστής εδώ σημαίνει αυτόν που εξαναγκάζει ως εκ της θέσεώς του κάποιον σε κάτι). Τίποτε δεν συγκρατεί κάποιον όσο η βεβαιότητα της σκληρής τιμωρίας.

Δεύτερον, οι παραβατικοί ανήλικοι πρέπει πλέον στο εξής να τιμωρούνται βαρύτερα. Ακόμη περισσότερο να τιμωρούνται και οι γονείς ή κηδεμόνες για παραμέληση ανηλίκου. Και η βαρύτερη και αποτελεσματικότερη τιμωρία που ξέρω είναι η υποχρέωση αποζημίωσης του παθόντος από τον γονέα-κηδεμόνα που παραμέλησε να μεγαλώσει καλώς τα παιδιά του. Εάν ο κάθε γονέας γνωρίζει οτι θα κληθεί να πληρώσει από την τσέπη του τα σπασμένα του γιού του, τότε θα σκεφτεί δυο φορές πριν τον αφήσει στην τύχη του.

Τρίτον, οι ανήλικοι αλλοδαποί που παραβαίνουν τον νόμο μετά την τιμωρία τους να απελαύνονται αμέσως. Το ίδιο να ισχύει και για τους ενήλικες κακοποιούς αλλοδαπούς. Αυτό απαιτεί η στοιχειώδης προστασία του ελληνικού λαού και η πρόταση απευθύνεται στους πολιτικούς του.

Τέταρτον, οι υπότροποι παρενοχλούντες συμμαθητές τους με το γνωστό μπούλιγκ να διαγράφονται από όλα τα σχολεία της Δημοκρατίας. Ωσαύτως να απολύονται και όσοι εκπαιδευτικοί ανέχονται το φαινόμενο.

Πέμπτον, η γυναικοκτονία να τιμωρείται με την ποινή του θανάτου με εκτέλεση δια τουφεκισμού, σύμφωνα με την ελληνική παράδοση, την οποία ποινή εδώ ο γράφων ζητά για ακόμη μια φορά να επαναφερθεί, ό'τι και να λένε οι Συμβάσεις περί Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Αρκετά με αυτά τα κτήνη. 

Έκτον, το μάθημα της Λογικής του Αριστοτέλους, το οποίο η κουλτούρα της Μεταπολίτευσης φρόντισε να διώξει από την ελληνική εκπαίδευση πρέπει να επαναφερθεί επειγόντως. Μεγάλα τμήματα του ελληνικού πληθυσμού εμφανίζονται ως έχοντα πάρει διαζύγιο με την απλή λογική. Το αντιεμβολιαστικό κίνημα το αποδεικνύει και άλλα πολλά. Ένα μάθημα κοινής λογικής θα κάνει σε όλους μας καλό.

Αυτά και ελπίζω το ταπεινό παρόν σημείωμα κάπου να βοηθήσει και προπάντων ο Θεός την Ελλάδα, η οποία τελευταίως δεν πρέπει να αισθάνεται ιδιαίτερα υπερήφανη για τον εαυτό της.