Νομίζω πως τώρα πια κάθε φορά που βρέχει μέσα μας ξυπνάνε φόβοι. Είναι πολύ νωπές οι μνήμες από τις τρομακτικές πλημμύρες, έτσι ώστε ο ήχος της βροχής να φέρνει στον νου όσα συνέβησαν εκείνα τα ξημερώματα της 6ης Σεπτεμβρίου στα Τρίκαλα. Ακόμη και σε εμάς που τίποτα δεν πάθαμε. Ήμασταν ασφαλείς μέσα στα σπίτια μας και τα πόδια μας καθόλου δεν βράχηκαν από το νερό. Παρ΄όλα αυτά, το πρωινό της 16ης Οκτωβρίου, ακριβώς 40 ημέρες μετά από εκείνο της 6ης Σεπτεμβρίου, ξημέρωσε με έναν τεράστιο προβληματισμό. Γιατί έχασε ο Αγοραστός στις εκλογές; Για να καταναλωθούν τόνοι ηλεκτρονικής μελάνης προκειμένου να αναλυθούν οι λόγοι της ήττας. Κι ενώ αν κάτι πρέπει να αναλυθεί είναι το ερώτημα, γιατί αναλύουμε τους λόγους της ήττας μέσα στην απέραντη καταστροφή; Ένας αιρετός είναι. Άραγε, για κάποιους που στέκουν απορημένοι ποτέ δεν θα έκλεινε ο κύκλος της ζωής του στην θέση του περιφερειάρχη; Τόσο άφθαρτος, τόσο ικανός, τόσο επαρκής, τόσο ιδανικός, τόσο που φαντάζει σαν να ξεπέρασε ακόμη και τα όρια της ανθρώπινης θνητότητας;

Ο νυν περιφερειάρχης Θεσσαλίας έχασε τις εκλογές διότι όταν κουβαλάς στην πλάτη σου 12 χρόνια διοίκησης ενός τόπου που καταστρέφεται κυριολεκτικώς εν μία νυκτί, λίγοι είναι εκείνοι που θέλουν να σου δώσουν μια «δεύτερη ευκαιρία», όσο κι αν σε αγαπάνε. Τι δεν πρόλαβες να πεις, να δείξεις και να κάνεις σε 12 χρόνια και θα τα κάνεις σε μόλις 4 ή 5; Κι αν την πρώτη Κυριακή πολλοί πήγαν στις κάλπες για να ψηφίσουν τον συγγενή, τον φίλο ή τον γνωστό συνοδεία κομματικού πατριωτισμού, την δεύτερη απλώς είπαν, και τώρα αναπαύσου μόνος εν ειρήνη. Είναι πολύ ακριβή η βενζίνη. Διότι, ναι. Ήταν απίστευτος ο όγκος του νερού που έπεσε στη Θεσσαλία. Αλλά, ακόμη πιο απίστευτα αυτά που ακολούθησαν. Όπως το γεγονός πως δεν υπήρξε ούτε μία παραίτηση. Μια παραδοχή για την αδυναμία. Έτσι, για την αποσυμφόρηση της λαϊκής οργής. Κι ενώ τα πάντα γύρω μας είναι ακόμη κατεστραμμένα.  

Στην Θεσσαλία από τις πλημμύρες πνίγηκαν άνθρωποι, υπήρξαν νεκροί. Πνίγηκε το βιος χιλιάδων ανθρώπων, τα χωράφια τους, τα ζώα τους, τα μαγαζιά τους. Δεν μπορούν να δουλέψουν αυτοί οι άνθρωποι για να βγάλουν χρήματα και να ζήσουν, με την επόμενη ημέρα να φαντάζει άγνωστη και αβέβαιη όσο ποτέ άλλοτε. Πνίγηκαν σπίτια, βούλιαξαν μέσα στη λάσπη που όσο κι αν τα πλύνεις μέσα στην υγρασία και στις φθορές θα ζουν. Κλήθηκαν άνθρωποι μέσα σε μια στιγμή να κάνουν σπίτι τους ένα κοντέινερ στον καταυλισμό του Κουτσόχερου! Ποιος από εμάς θα πήγαινε να ζήσει στο Κουτσόχερο; Με ρούχα, φαγητό και νερό από την προσφορά των συνανθρώπων μας. Αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί έχασε ο Αγοραστός τις εκλογές. Κατά πόσο επηρέασαν την πορεία του προς την νίκη οι δηλώσεις Αυγενάκη και η στήριξη Μητσοτάκη και όχι η πραγματικότητα που υπάρχει γύρω μας, η οποία δεν μπορεί να αψηφήσει τον νόμο της βαρύτητας. Έπεσες!

Νομίζω πως αν κάτι επιβάλλεται να γίνει άμεσα από την επόμενη ημέρα των εκλογών, η οποία ήδη έχει ξεκινήσει τον κύκλο της ζωής της, είναι η ανασυγκρότηση του μυαλού. Έπεται εκείνη της Θεσσαλίας και μάλιστα κατά πολύ, που φαντάζει παιχνιδάκι μπροστά σε αυτήν του μυαλού. Προκειμένου να κατανοήσει πως δεν υπάρχουν αθάνατα «φαινόμενα», ούτε άφθαρτοι επίγειοι θεοί όσο κι αν τους έχει ανάγκη. Παρά μονάχα κοινοί θνητοί που αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης, με την αδιαπραγμάτευτα ιερότερη όλων διαφύλαξη της ζωής μας. Για την οποία η τυφλή υποταγή στα κομματικά κελεύσματα καμία επιτυχία δεν επιφέρει. Διότι είναι γεγονός πως αν δεν είχαν προηγηθεί οι πλημμύρες ο Αγοραστός θα έβγαινε με 60 ή ακόμη και 70%. Όπως πολύ εύστοχα σχολίασε ένας πρώην κοινοβουλευτικός, ο Αγοραστός έχασε εξαιτίας ανωτέρω φυσικών δυνάμεων, για να μην πω εκ Θεού. Να γιατί έχασε, λοιπόν. Διότι, μόνο ο Θεός θα μπορούσε να τον κερδίσει. Σαν το ανέκδοτο με τον Τσακ Νόρις. Ο Τσακ Νόρις δεν πιστεύει στον Θεό, ο Θεός πιστεύει στον Τσακ Νόρις. Αλλά στην Θεσσαλία για πολλούς αυτό δεν είναι ανέκδοτο!

Μαρία Στίμου