Γράφει ο Ιωάννης Ξηρός, Ταξ/χος ε.α.

Παραφράζοντας την ρήση ενός παλαιού πολιτικού της συμφοράς ''είτε η Ελλάδα θα εξαφανίσει το χρέος είτε το χρέος θα εξαφανίσει την Ελλάδα'' (παρεπιπτόντως, ο ίδιος ήταν η αρχική αιτία της υπερχρέωσης) ο γράφων σήμερα λέγει οτι είτε η Ελλάς θα εξαφανίσει την βία είτε η βία θα εξαφανίσει την Ελλάδα.

Τα κρούσματα θανατηφόρου βίας είναι πολλαπλάσια από κάθε άλλη εποχή από τότε που γίναμε ελεύθερο κράτος και δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που η βία λαμβάνει μαζική μορφή. Τις στιγμές που γράφονται αυτές οι γραμμές ένα νεαρό παιδί της Αστυνομίας χαροπαλεύει εξαιτίας βολής ναυτικής βολίδας που εκτόξευσε εναντίον του κάποιος εγκληματίας που ήθελε απλώς να σκοτώσει κάποιον. Το γεγονός οτι το συμβάν έγινε μέσα σε γήπεδο δεν έχει καμία σημασία, θα μπορούσε να γίνει οπουδήποτε αλλού. Το να ονομάζουμε την βία οπαδική ή πολιτική είναι προκάλυμμα και υποβάθμιση της απειλής. Η βία με οποιοδήποτε πρόσωπο απειλεί ολόκληρη την κοινωνία. Η αλήθεια είναι οτι η βία καθημερινώς και περισσότερο κατακλύζει τις ζωές μας. Ο προπομπός της βίας, η αγένεια, η προκλητικότητα, η παραμέληση των τύπων κυριαρχούν παραπέμποντας σε μια κοινωνία αγενών που εύκολα καταφεύγουν στην βία όταν οι περιστάσεις το επιτρέψουν.

Πως καταντήσαμε έτσι; Κάποτε οι νεότεροι εσέβοντο τους παλαιότερους, κάποτε φιλούσαμε το χέρι του παπά όταν τον συναντούσαμε στον δρόμο, κάποτε οι νεότεροι παραχωρούσαν την θέση τους στα μέσα μεταφοράς στους γεροντότερους, κάποτε οι άνθρωποι μιλούσαν καλύτερα. Η ισοπέδωση που έφερε στις παλιές αξίες η Μεταπολίτευση άνοιξε δρόμο στην γενικευμένη αγένεια και αυτή με την σειρά της στην βία. Σήμερα μπορεί κάποιος να βάλει με ναυτική βολίδα εναντίον κάποιου άλλου νομίζοντας οτι κάνει κάτι φυσιολογικό. Σήμερα μπορεί κάποιος να διαπράξει γυναικοκτονία επειδή ''χάλασε η φάση''. Έτσι απλά. Σήμερα μπορεί κάποιος να σκοτώσει με μαρτυρικό τρόπο ένα ζώο νομίζοντας και αυτός οτι δεν είναι και κάτι κακό. Είναι προφανές εδώ οτι η βία είναι απότοκος όχι μόνον της χαλάρωσης των ηθών και αξιών, αλλά και της πνευματικής υποβάθμισης, κοινώς εξηλιθίωσης.

Ίσως αυτή η μορφή βίας που είναι πιο απειλητική από όλες τις άλλες μορφές της είναι η βία των ανηλίκων. Ανήλικοι τρομοκράτες στα σχολεία, ανήλικοι συμμορίτες στους δρόμους, ιδιαίτερα την νύχτα μας δείχνουν την κοινωνία του αύριο. Ποιοι γονείς μεγάλωσαν έτσι αυτά τα παιδιά, τι ακούσματα είχαν, τι λένε τα τραγούδια που ακούν, τι δείχνουν τα παιχνίδια στα κινητά τηλέφωνά τους και στο διαδίκτυο;

''Θα μηνύσω όποιον πειράξει το παιδί μου εκεί μέσα'' ανέκραξε κάποια μητέρα έξω από το αστυνομικό τμήμα όπου εκρατείτο για εξέταση ο γιός της μαζί με εκατοντάδες άλλους μετά την δολοφονική επίθεση εναντίον αστυνομικού σε γήπεδο. Η Αστυνομία δεν πειράζει φιλήσυχους πολίτες. Αν όμως ο γιός της ήταν χούλιγκαν, τότε ποιος πρέπει να κάνει μήνυση σε ποιόν; Η καλή μαμά που ανησυχεί μήπως πειράξουν τρίχα από τον γιό της ή η Πολιτεία εναντίον της διότι παρέδωσε στην κοινωνία ένα τέρας; Τα τέρατα συνήθως από καλούς μπαμπάδες και μαμάδες γίνονται τέρατα που νομίζουν ιτι η ζωή είναι πλάκα και κάνουμε ό'τι θέλουμε.

Αρκετά ως εδώ. Αρκετά με τα κροκοδείλια δάκρυα των πολιτικών και μεγαλοδημοσιογράφων, των οποίων η ''θλίψη'' κρατά μέχρις ότου φανεί ένα άλλο θέμα σε λίγες ημέρες. Αρκετά με τις αναλύσεις και διαπιστώσεις ειδικών και λοιπών δημοσιολογούντων χωρίς συγκεκριμένες προτάσεις. Η υπόλοιπη κοινωνία έχει το δικαίωμα αυτοάμυνας και πρέπει να ληφθούν μέτρα άμεσα τώρα. Τόσα χρόνια μετά, γνωρίζουμε τα αίτια του κακού. Κατόπιν αυτών ο γράφων δεν αναλύει περαιτέρω τίποτε και προτείνει τα εξής.

Πρώτον, κάμερες παντού. Μετά από όλα αυτά ούτε η Αριστερά, ούτε οι ψευτοκουλτουριάρηδες της συμφοράς θα μπορέσουν να αντιδράσουν, αλλά ακόμη και αν το κάνουν, το κράτος να μην κάνει πίσω. Κάμερες παντού σημαίνουν φως παντού.

Δεύτερον, ξεκάθαρες αστυνομικές και ποινικές διαδικασίες ώστε το αυτόφωρο να είναι αυτόφωρο, όσοι εμπλέκονται να τιμωρούνται ΑΜΕΣΩΣ και να μην ξανακούσουμε το ανεκδιήγητο ''ο κατηγορούμενος έδωσε τις εξηγήσεις του, ορίστηκε δικάσιμος και...αφέθηκε ελεύθερος''! Ελεύθερος θα αφήνεται μόνον όταν εκτίσει όλη την (βαρειά) ποινή του.

Τρίτον, τα σωματεία οργανωμένων οπαδών να τεθούν ΑΜΕΣΑ εκτός νόμου και με βαρειές ποινές σε περίπτωση επανασύστασης. Το δε πρωτάθλημα για εφέτος να ανασταλεί. Μέχρι του χρόνου οι παράγοντες θα έχουν όλον τον χρόνο για την αναγκαία περισυλλογή.

Τέταρτον, οι ανήλικοι που διαπράττουν παρενόχληση (μπούλιγκ το λέμε τώρα) στα σχολεία σε περίπτωση έστω και μόνο μιας υποτροπής να αποβάλλονται από αυτά. Το κράτος μπορεί να τους δώσει μια ευκαιρία εκπαίδευσης σε εσπερινά τμήματα για να τελειώσουν την ελάχιστη υποχρεωτική εκπαίδευση και τίποτε περισσότερο.

Πέμπτον, οι ανήλικοι που διαπράττουν αδικήματα και είναι άνω των 16 ετών να δικάζονται και να καταδικάζονται όπως οι ενήλικοι. Σε αυτήν την ηλικία μπορούν άριστα να ξεχωρίσουν το καλό από το κακό. Οι μικρότεροι να στέλνονται για ένα χρόνο σε αναμορφωτήρια.

Έκτον, σε περιπτώσεις καταδίκης ανηλίκων σε πλημμελήματα ή κακουργήματα η υποχρέωση αποζημίωσης για αποκατάσταση ηθικής βλάβης, ψυχικής οδύνης και αστικής  αποζημίωσης για φθορά ή απώλεια περιουσίας που προξένησε ο ανήλικος ΝΑ ΚΑΤΑΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ του ανηλίκου. Προσοχή, αυτό είναι πολύ σημαντικό. Αν οι γονείς γνωρίζουν οτι θα πληρώσουν από την τσέπη τους τις βλάβες που προξένησε ο χαϊδεμένος κανακάρης τους, να είστε σίγουροι οτι θα τον μεγαλώσουν αλλιώς.

Έβδομον, σε περίπτωση που δεν υπάρχουν γονείς, το παραπάνω χρέος ΝΑ ΚΑΤΑΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΗΛΙΚΟ. Να ξεκινά την ζωή του με ένα χρέος. Ίσως τότε το σκεφτούν δυο φορές πριν κάνουν τον νταή εκεί έξω.

Όγδοον, οτιδήποτε στην τηλεόραση ή στις νέες τεχνολογίες ή στην μουσική μπορεί να παροτρύνει τους ανηλίκους ή και ενηλίκους σε διάπραξη βίας να καταργηθεί άμεσα δια νόμου. Π.χ. η μουσική ραπ (μουσική είναι τρόπος του λέγειν γι'αυτό το έκτρωμα), τα παιχνίδια στα κινητά ή στον υπολογιστή που δείχνουν βία και σιγά-σιγά νομίζει ο ανήλικος οτι η πραγματική ζωή είναι έτσι. Ο γράφων γνωρίζει την δυσκολία εφαρμογής της παρούσης προτάσεως σε εποχές διαδικτύου και απανταχού ενημέρωσης, πλην όμως επιμένει σε μια προσπάθεια τουλάχιστον περιορισμού του κακού. Η νομοθετική απαγόρευση της μουσικής της βίας και των παιχνιδιών βίας είναι απαραίτητη, ό'τι και να λένε οι αμύντορες της δήθεν...ελεύθερης σκέψης και δημιουργίας. Δεν υπάρχει ελεύθερη σκέψη στην παραγωγή βίας.

Ένατον, οι γυναικοκτονίες να τιμωρούνται στο εξής με την θανατική ποινή και έπεται συνέχεια, ό'τι και να λέει η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Δεν μπορούμε να αφήνουμε να δολοφονούνται οι γυναίκες μας χάριν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της πολιτικής ορθότητας. Ως εδώ.

Δέκατον, για τους αλλοδαπούς που υποπίπτουν σε πλημμελήματα ή κακουργήματα να προβλεφθεί ως παρεπόμενη διοικητική ποινή η αφαίρεση της ελληνικής υπηκοότητος ή η άδεια διαμονής και μετά την έκτιση της ποινής να εκδιώκονται από την χώρα.

Αυτά και άλλα πολλά μπορεί κανείς να προτείνει για την σωτηρία της κοινωνίας. Σε εποχές τεράτων και δράκων, δρακόντειοι πρέπει να είναι και οι νόμοι. Salus patriae suprema lex esto ελεγαν οι Ρωμαίοι (η σωτηρία της πατρίδος είναι ο υπέρτατος νόμος) και άλλον διαφορετικό νόμο ο γράφων δεν αναγνωρίζει, δεν ασχολείται καν.

Κλείνοντας, τονίζω οτι η αλλαγή νοοτροπίας και συμπεριφοράς δεν είναι πρωτίστως αρμοδιότητα των Υπουργείων Δημοσίας Τάξεως και Δικαιοσύνης. Είναι αρμοδιότητα του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Ίσως την πιο σοφή κουβέντα αυτές τις ημέρες να την είπε ο πρόεδρος του κόμματος Νίκη κ. Νατσιός, ο οποίος υπενθύμισε οτι μόνον ''τα γερά ελληνικά γράμματα απομακρύνουν τους νέους από τον χουλιγκανισμό''. Ναι, όταν στο παρελθόν διδασκόμαστε αρχαία ελληνικά από το πρωτότυπο δεν ήμαστε έτσι. Η κλασική ελληνική παιδεία και ο χριστιανισμός απομακρύνουν τους νέους από την βία. Η ελληνική κλασική παιδεία και ο χριστιανισμός εξανθρώπισαν τους βαρβάρους που κατέστρεψαν την Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και εγένετο η σημερινή Δυτική Ευρώπη. Είμαστε σήμερα οι Νεοέλληνες στην ίδια κατάσταση και χρειαζόμαστε επειγόντως βαθιές ενέσεις ελληνικής κλασικής παιδείας (από το πρωτότυπο των αρχαίων μας) και ιεραποστόλους για να ξαναβρούμε τον εαυτό μας. Αυτή η τεράστιας σημασίας εκπαιδευτική μεταρρύθμιση είναι και η μέγιστη πρόκληση για το πολιτικό μας σύστημα.