Ηλθε η ώρα να μιλήσουμε σοβαρά για την αναθεώρηση του Συντάγματος, αφού πρώτα ξεκαθαρίσουμε οτι το Σύνταγμα είναι ο λεγόμενος θεμελιώδης νόμος προστασίας των ατομικών ελευθεριών και ένα πλαίσιο εντός του οποίου περιγράφονται συνοπτικά οι βασικές λειτουργίες του Κράτους και προβλέπονται τα άμεσα όργανά του μαζί με τα καθήκοντά τους. Ως εκ τούτου, το Σύνταγμα οφείλει να είναι ταυτοχρόνως και σαφές όσον αφορά στα βασικά δικαιώματα των πολιτών και στην λειτουργία των αμέσων οργάνων του και ερμηνευτικά ευρύ όσον αφορά στην λειτουργία του όλου Κράτους, ώστε αυτή η λειτουργία με όλες τις λεπτομέρειες και την περιπτωσιολογία της να έχουν ως σημείο αναφοράς το Σύνταγμα και να μην εκφεύγουν από το πνεύμα του. Αυτό σημαίνει οτι το Σύνταγμα εκτός από την κατοχύρωση των βασικών ελευθεριών που είναι βασική υποχρέωσή του, οφείλει πρώτον να μην αναθέτει στο Κράτος καθήκοντα και λειτουργίες στις οποίες ιστορικά απέδειξε οτι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει και δεύτερον να αφήνει ευρύ πεδίο σε Διοίκηση να αντιμετωπίζει τα εκάστοτε ανακύπτοντα προβλήματα χωρίς να παραβιάζει τις βασικές αρχές του. Ολες τις υπόλοιπες δραστηριότητες που προάγουν την καθολική ευημερία οφείλει ένα σύγχρονο Σύνταγμα να αφήνει στην ευθύνη και αρμοδιότητα των πολιτών, οι οποίοι με την σειρά τους επιβάλλεται να ενεργούν ως λογικώς σκεπτόμενα οικονομούντα άτομα.
Εκ των ανωτέρω συνάγεται σαφώς το συμπέρασμα οτι το Σύνταγμα ενός δυτικού Κράτους δεν μπορεί να είναι ούτε ιδεολογική Διακήρυξη πολιτικής μερίδος, ούτε καν είναι ορθόν να αποτυπώνεται σ'αυτό οι ιδεολογικές εμμονές και πνευματικές αγκυλώσεις οποιονδήποτε εμπλέκονται στην σύνταξή του. Διαφορετικά, ακυρώνεται ο κύριος σκοπός του Συντάγματος που δεν είναι τίποτε άλλο από την προστασία της πολιτικής και οικονομικής ελευθερίας των πολιτών.
Σαφές στις ελευθερίες, γενικόλογο στις λειτουργίες, αυστηρό στις υποχρεώσεις, ιδεολογικά ουδέτερο σε ένα πολιτικά ουδέτερο Κράτος, αυτό είναι το Σύνταγμα που χρειαζόμαστε. Ιδού όμως ανακύπτει το κρίσιμο ερώτημα, ποιος θα συγγράψει και θα επιβάλλει ένα τέτοιο Σύνταγμα; Ποιο κοινωνικό Σώμα θα συνέλθει και θα συγκεράσει απόψεις ώστε να αποσκορακίσει και να απαλλάξει το παρόν Σύνταγμά μας από όσες πρόνοιες αυτού κρατούν την Ελλάδα πίσω από την πρόοδο, απηχούν αντιλήψεις αποτυχημένες ιστορικά και τελικά συνθέτουν ένα αδύναμο Κράτος, έρμαιο των συντεχνιών και αιχμάλωτο ανευθύνων πολιτικών; Υπενθυμίζω οτι οι αρχαίοι πολιτικοί μας φιλόσοφοι, γίγαντες της σκέψης, απέθαναν με το αιώνιο και αναπάντητο ερώτημα στο κεφάλι τους. Ποιό είναι το καλύτερο πολίτευμα για τους ανθρώπους;
Κατά την γνώμη του γράφοντος το άριστο θα ήταν να συγκληθούν οι καλύτερες πνευματικά δυνάμεις του έθνους και να φτιάξουν Σύνταγμα σε Συντακτική Εθνοσυνέλευση που να εγκρίνει μετά ο λαός. Επειδή όμως οι πολιτικοί φρόντισαν και γι'αυτό, δυστυχώς μόνον η Βουλή και τα κόμματα μπορούν να αναθεωρήσουν το Σύνταγμα. Και σύμφωνα με τις πρόνοιες του ισχύοντος Συντάγματος η επόμενη Βουλή οφείλει να περιορισθεί στην αναθεώρηση των άρθρων που η προηγούμενη αποφάσισε να αναθεωρήσει, χωρίς να δικαιούται να προσθέσει άλλα στην διαδικασία αναθεώρησης, επομένως μόνον η Κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί να θέσει το πλαίσιο της αναθεώρησης, χωρίς να μπορούν να αναθεωρηθούν το άρθρο 16 που στην ουσία απαγορεύει την ίδρυση μη κρατικών Πανεπιστημίων, ούτε τα άρθρα 103 και 106 που θεσμοθετούν τον κρατισμό στην Οικονομία, αφήνουν στην θέση του ακόμα και τον πιο άχρηστο δημόσιο υπάλληλο και επιτρέπουν στο Κράτος να βάζει χέρι στην περιουσία των πολιτών.
Κατόπιν αυτών, όσα απαιτούνται να γίνουν συνταγματικώς, ώστε η χώρα μα αφήσει οριστικά πίσω της το κρατιστικό αποτυχημένο και οικονομικώς χρεωκοπημένο παρελθόν και να προχωρήσει σε μια νέα εποχή ελευθερίας εγκαταλείπονται για την μεθεπόμενη αναθεώρηση και για τις ελληνικές καλένδες. Ελπίζω, μετά και από αυτό, όσοι αστοί πολίτες ψήφισαν για Κυβέρνηση αυτούς τους ανθρώπους να έχουν έναν λόγο παραπάνω για να μετανοιώνουν πικρά. Παρόλα αυτά, ακόμη και έτσι, η επόμενη Βουλή, ελπίζω με νέα σύνθεση και έχοντας μια λογική Κυβέρνηση να αναθεωρήσει σωστά έστω αυτές τις περιορισμένες αναθεωρητέες διατάξεις. Αυτό όμως είναι θέμα ενός επομένου σημειώματος.

Ιωάννης Ξηρός
Ταξίαρχος ε.α., μέλος της Δράσης