Πολύν θόρυβον τελευταίως δημιουργεί ο πρώην υπουργός του Κώστα Καραμανλή κ. Αντώναρος και άλλοι περί αυτόν ''καραμανλικοί'' λεγόμενοι για ιδεολογική απόκλιση της Νέας Δημοκρατίας.

Συγκεκριμένα, κατηγορούν την σημερινή ηγεσία για εγκατάλειψη του λεγομένου μεσαίου χώρου και του κοινωνικού προσώπου του κόμματος και στροφή προς τον νεοφιλελευθερισμό. Από κοντά, ένας άλλος πρώην υπουργός της ίδιας κυβέρνησης, ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος, από άλλη θέση σήμερα βεβαίως, εξορκίζει και αυτός το τέρας του νεοφιλελευθερισμού σε αγαστή συνέργεια με τον κ. Τσίπρα.
Κατ'αρχήν οφείλω μια ιστορική αναφορά στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και στην δική του ιδεολογία. Θα ήμουν ο τελευταίος που θα υποβίβαζε το έργο του. Ηταν ο πρωθυπουργός των κυβερνήσεων που στην δεκαετία '50 και '60 έβγαλαν την Ελλάδα από την υπανάπτυξη. Ενα όμως δεν πρέπει να ξεχνούμε. Οτι ο Καραμανλής στηρίχθηκε σε υγιείς μη δανεικούς πόρους και σε μια υγιή ιδιωτική πρωτοβουλία και είχε τα δημόσια οικονομικά πάντα σε ισορροπία.

Ο Καραμανλής έδινε παροχές ίσες με την αύξηση του εθνικού εισοδήματος (ΑΕΠ) και ούτε δεκάρα παραπάνω, πράγμα που ξέχασαν όλοι οι επίγονοί του στην Νέα Δημοκρατία. Επειδή όμως ουδείς αλάθητος, οφείλω να επισημάνω ένα θεμελιώδες σφάλμα του, το οποίο, επειδή δεν μπορεί να διορθωθεί, παραμένει σφάλμα, όπως θα έλεγε ο Κομφούκιος.
Ο Καραμανλής δεν διέβλεψε σωστά τις τάσεις της παγκόσμιας οικονομίας την δεκαετία του '70, σύμφωνα με τις οποίες οι ευρωπα'ι'κές ιδίως οικονομίες εγκατέλειπαν τον κρατισμό και τον ημι-σοβιετισμό και εστρέφοντο στις αρχές της ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού.

Το σφάλμα της σοσιαλμανίας των μέσων της δεκαετίας 1970 και συνακόλουθα της αναγκαστικής εξαγοράς μεγάλων τμημάτων του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας, συμπεριλαμβανομένων των αστικών συγκοινωνιών ήταν καίριο και τεράστιο, άνοιξε τον δρόμο στον λαϊκισμό, ο οποίος έγινε εξουσία το 1981 και το κυριότερο, εμφύσησε στον λαό την πεποίθηση οτι η κρατική οικονομία είναι πράγμα καλόν και η ιδιωτική είναι εξ ορισμού ύποπτος.
Οι ημι-αριστερές αντιλήψεις του Κων. Καραμανλή μπόλιασαν μια ολόκληρη γενιά νεοδημοκρατών πολιτικών και συνδικαλιστικών στελεχών σε σημείο που όχι μόνον δεν ξεχώριζαν από τους πασόκους, αλλά δικαίως η διακυβέρνηση του ανηψιού του 2004-2007 χαρακτηρίστηκε ορθώς ως Γαλάζιο ΠΑΣΟΚ, προανάκρουσμα οριστικής χρεωκοπίας, η οποία πλέον ήταν κοντά.

Αυτά ήταν τα αποτελέσματα του καραμανλισμού (άνευ ισοσκελισμένων προυπολογισμών) και αυτά υπερασπίζεται ο κ. Αντώναρος κ.α., οι οποίοι καταγγέλουν την σημερινή ηγεσία για έλλειψη...κοινωνικού προσώπου της και οτι δεν προτάσσει τον άνθρωπο πάνω από τους αριθμούς.
Εχω κάτι να πω στους κυρίους αυτούς και σε κάθε άλλον αφελή πολίτη που πιστεύει ακόμη σ'αυτήν την ρήση του Γεωργίου Παπανδρέου. Υπάρχει ένα μικρό μυστικό της οικονομίας, κύριοι. Δεν μπορούν να ευτυχίσουν οι άνθρωποι αν πρώτα δεν ευημερήσουν οι αριθμοί.

Μόνον η αύξηση των αριθμών της οικονομίας σε παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα επιφέρει υγιή και συνεχή αύξηση των εισοδημάτων των πολιτών. Ολα τα άλλα περί κοινωνικού προσώπου της πολιτικής, περί κοινωνικής δικαιοσύνης κ.τ.λ. άνευ υγιών δημοσίων οικονομικών και ευημερούντων αριθμών είναι απάτη και συνταγή χρεωκοπίας, όπως καλά ξέρουν όχι μόνον οι άνθρωποι της πασοκαρίας, αλλά και οι θεματοφύλακες του σοσιαλμανούς καραμανλισμού, Αντώναροι και λοιποί Χατζηγάκηδες.

Αλήθεια, η χρεωκοπία δεν έμαθε τίποτε στους ανθρώπους αυτούς; Γι' αυτό και άλλα πολλά θεωρώ οτι επιτέλους μετά από 40 χρόνια η Νέα Δημοκρατία με την σημερινή ηγεσία διαθέτει σαφή ιδεολογία και όχι κάτι που θύμιζε ομίχλη στα βουνά. Μόνο και μόνο γι'αυτό αξίζει να υπερψηφιστεί στις επόμενες εκλογές, παρόλες τις επιμέρους επιφυλάξεις που ο καθένας μπορεί να έχει. Οσο για τους Αντώναρους, την μόνη υπηρεσία που μπορούν να προσφέρουν είναι η άμεση αποχώρηση και η συνακόλουθη απαλλαγή της Νέας Δημοκρατίας από αυτούς που χρεωκόπησαν την Ελλάδα και το κόμμα.


Ιωάννης Ξηρός
Ταξίαρχος ε.α., Μέλος της Δράσης