Μια από τις επαχθέστερες κληρονομιές της Μεταπολίτευσης είναι η ανοχή που επιδεικνύουν πολιτικό σύστημα και κοινωνία απέναντι στην βία των αναρχικών (αντιεξουσιαστών, σύμφωνα με την σημιτική ορολογία). Η κοινωνία συνήθισε σιγά-σιγά, ωσάν να κατάπινε τις ελεγχόμενες δόσεις του δηλητηρίου του Μιθριδάτη να θεωρεί κανονικότητα τις καταλήψεις δημοσίων κτιρίων και τις επακόλουθες καταστροφές, την καταστροφή δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, την άσκηση λεκτικής και σωματικής βίας από τα καθάρματα και τους τρελούς των Εξαρχείων και ενίοτε και των βορείων αθηναϊκών προαστείων και τις φονικές επιθέσεις εναντίον των οργάνων της τάξεως, λες και οι τελευταίοι να είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού.
 Οι αιτίες του φαινομένου είναι πολλές και παλαιές, αλλά αυτά δεν είναι αντικείμενο του παρόντος άρθρου. Αντικείμενο του παρόντος είναι να καταδείξει τον κίνδυνο και να υποδείξει τρόπους αντιμετώπισής του, προτού μεγαλύτερα δεινά μας εύρουν.
Καλόν είναι οτι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, το οποίο τόση ανοχή έδειξε απέναντι στο φαινόμενο της βίας κατά την διακυβέρνησή του, αφού από το 2010 και εντεύθεν υπέστη κυριολεκτικά στην πλάτη του και στην αυλή του την βία, τώρα ζητά και αυτό την αντιμετώπιση του φαινομένου. Πλην όμως η ανοχή και η συνακόλουθη προστασία των κακοπραγούντων πέρασε πλέον στους ιδεολογικούς κατευθυντές των τόσα χρόνια, δηλαδή στην κυβερνώσα Άριστερά, στο τελευταίο καταφύγιο των απόνερων της Μεταπολίτευσης.
Η κυβερνώσα Αριστερά, η οποία έχει ως ιδεολογική αρχή οτι η βία είναι δικαιολογημένη όταν υπάρχει κοινωνική δυσαρέσκεια και ανέχεια και οπωσδήποτε είναι δικαιολογημένη όταν εξυπηρετεί τους πολιτικούς σκοπούς της και διαχωρίζει την βία σε κακή και...καλή θα λάβει και αυτή σύντομα τα επίχειρα της κακίας και της βλακείας της. Ήδη οι πρώτες βολές έπεσαν επί του υπουργού της Αλ.Φλαμπουράρη, ο οποίος κατοικεί στο άντρο του θηρίου, στα Εξάρχεια. Θα επακολουθήσει συνέχεια, πλην όμως δεν είναι καθόλου σίγουρο αν η κλιμάκωση της βίας είναι αρκετή ώστε να επανεξετασθεί αυτή η βασική ιδεολογική συντεταγμένη της Αριστεράς, η ανοχή ή και προτροπή στην βία εναντίον  της αστικής κοινωνίας.
Κατόπιν αυτού, ο γράφων δεν περιμένει από την τωρινή κυβέρνηση να λάβει ουσιαστικά μέτρα αντιμετώπισης του φαινομένου, επομένως το βάρος αυτό πέφτει στην Αντιπολίτευση και στις υγιείς δυνάμεις του τόπου. Δύσκολο το καθήκον τους, ιδιαίτερα όταν αναλογισθεί κανείς πόσο δηλητήριο έχυσαν μικρονο'ι'κοί και μικρόψυχοι δικαιολογώντας την επίθεση εναντίον του Λουκά Παπαδήμου και ευχόμενοι ανάλογες βόμβες και εναντίον του Γ. Στουρνάρα, πράγμα που αποδεικνύει οτι μέρος της κοινωνίας μας είναι βαθιά άρρωστο, αμαθές και αυτοκαταστροφικό και όσοι απλώς αδιαφορούν στην πραγματικότητα βοηθούν τα άρρωστα μέλη να ολοκληρώσουν το έργο τους.
Τόσα χρόνια περιμέναμε να δημιουργηθεί μια κρίσιμη κοινωνική μάζα που να επιβάλει μεταρρυθμίσεις και αποκρατικοποίηση της οικονομίας. Φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις οτι αυτό επιτέλους επετεύχθη στην Ελλάδα. Επί του προκειμένου θέματος της βίας, ο γράφων είναι σίγουρος οτι το πρόβλημα θα λυθεί όταν επίσης δημιουργηθεί μια άλλη κρίσιμη μάζα, η οποία θα απαιτήσει επιτακτικά από το κράτος και ασχέτως ποιος το κυβερνά να εξαφανίσει την βία από την πρωτεύουσα και τις άλλες μεγάλες πόλεις μας.
Τον τελευταίο καιρό φαίνεται να σχηματίζεται στα Εξάρχεια και πέριξ αυτών μια ισχυρή και ένοπλη ομάδα αναρχικών που θυμίζει τον ιρλανδικό ΙΡΑ ή την παλαιστινιακή ΧΑΜΑΣ, ως επί το πλείστον τρελαμένων με τους οποίους δεν υπάρχει έδαφος συνεννοήσεως. Αυτοί ενισχύονται από απελπισμένους ανέργους στρωμάτων που ο Μαρξ ονόμαζε υποπρολεταριάτο και επίσης απελπισμένους λαθρομετανάστες και πρόσφυγες, οι οποίοι κατάλαβαν αμέσως οτι σ'αυτή την χώρα υπάρχει ατιμωρησία και γενική ανομία. Η πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους κάθεται πάνω από μια ωρολογιακή βόμβα, η εκρηκτική δύναμη της οποίας καθημερινώς αυξάνει. Η ορμή τους ενισχύεται από το πάθος που χαρακτηρίζει την φυλή μας, αυτό το πάθος που οδηγεί τα πράγματα στα άκρα.
Τι πρέπει να γίνει; Κατ'αρχήν αλλαγή Κυβερνήσεως. Η Αριστερά παρέχει την ιδεολογική βάση των βιαιοπραγούντων και ο γράφων δεν νομίζει οτι ιδιαίτερα η ελληνική Αριστερά θα απεμπολήσει την ιδεολογία της για την ΄΄τάξη και ασφάλεια  της αστικής τάξης''. Επιπροσθέτως, ο γράφων θεωρεί οτι ένας βασικός λόγος της ύπαρξης τρομοκρατίας και αναρχικής ανομίας στην Ελλάδα είναι το γεγονός οτι η χώρα μας έχει το τελευταίο σταλινικό κόμμα στην Ευρώπη , το ΚΚΕ. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει οτι το ΚΚΕ υποθάλπει την τρομοκρατία και την αναρχική ανομία, κάθε άλλο. Σημαίνει όμως οτι αν το ΚΚΕ εγκατέλειπε τον σταλινισμό και συντονιζόταν ιδεολογικά με τα υπόλοιπα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης, τότε πιθανότατα η Ελλάς να μην ήταν η τελευταία ευρωπα'ι'κή χώρα στην οποία επιζεί η αριστερή τρομοκρατία. Η ιδεολογική κατεύθυνση έχει τεράστιο ρόλο να παίξει σε ζητήματα τέτοιου είδους.
Κατόπιν όλων αυτών η κοινωνία και η μελλοντική Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας οφείλουν να πάρουν σοβαρά μέτρα σε πρακτικό και ιδεολογικό επίπεδο. Το τελευταίο αφορά στον σαφή διαχωρισμό της φιλελεύθερης δεξιάς ιδεολογίας από την Αριστερά κάθε απόχρωσης και στην διάχυσή της στην κοινωνία, ώστε να σχηματισθεί η κρίσιμη μάζα που θα αντιδράσει επιτέλους στην αναρχία. Δεύτερον, επί του πρακτικού πεδίου, ο γράφων επαναφέρει μια παλαιότερη πρότασή του. Οι βιαιοπραγούντες αναρχικοί θα πρέπει να εξορίζονται από την πόλη την οποία βλάπτουν. Παλαιότερα οι αρχαίοι Ελληνες είχαν τον εξοστρακισμό και την εξορία στις αποικίες. Τώρα δεν έχουμε αποικίες, μπορούμε όμως να ξανανοίξουμε την Γυάρο και την Μακρόνησο και να εισάγουμε εκεί τους βανδάλους των πόλεων για εθνική και θρησκευτική αναμόρφωση, σύμφωνα με το επιτυχημένο παράδειγμα των χρόνων της δεκαετίας του 1940.
Οσο για τους ιδεολογικούς κατευθυντές και στρατολογούντες , γι'αυτούς θα πρέπει να προβλεφθεί ιδιώνυμο ποινικό αδίκημα που να επισύρει βαρύτατες καθείρξεις και όταν λέμε καθείρξεις να εννοούμε καθείρξεις.
Ο γράφων κρούει τον κώδωνα του κινδύνου που απειλεί την έννομη και αστική τάξη και τον τρόπο ζωής μας και απευθύνεται σε έχοντας ώτα ακούοντα και ιδιαίτερα απευθύνεται στο κόμμα της Ν.Δημοκρατίας, η οποία για ακόμη μια φορά, μετά την αριστερή κυβερνητική εμπειρία θα κληθεί να πράξει το εθνικό της καθήκον.
Ιωάννης Ξηρός
Ταξίαρχος ε.α.