Αγαπητές φίλες και φίλοι
Η αγροτική --λαϊκή εξέγερση των Τρικάλων στις 2 Φλεβάρη 1925 έχει περάσει  στην ιστορία σαν ένας απ' τους σημαντικότερους σταθμούς στο αγροτικό κίνημα της χώρας,  μετά το Κιλελέρ. Πραγματικά, τα γεγονότα που ξετυλίχτηκαν τότε στην πόλη των Τρικάλων έχουν ξεχωριστή ιστορική σημασία : βοήθησαν να σπάσουν τα φεουδαρχικά δεσμά και να επιταχυνθεί η λύση του αγροτικού ζητήματος που μετά το Κιλελέρ καρκινοβατούσε, εξαιτίας της αντίδρασης των μεγάλων γαιοκτημόνων και της συμβιβαστικής στάσης της αστικής τάξης όπως ακριβώς και στα χρόνια της επανάστασης του '21. Το αγροτικό ζήτημα, εκείνη την περίοδο αποτελούσε την καρδιά όλων των προβλημάτων. Τα γεγονότα των Τρικάλων ήταν η κορυφαία εκδήλωση ενός μεγάλου μαζικού-λαϊκού κινήματος που συγκλόνισε τη χώρα την περίοδο 1922-1925.
Στην εποχή μας πληρώνουμε με δραματικό τρόπο την διαχρονική εγκατάλειψη της γεωργίας - κτηνοτροφίας από τις  Κυβερνήσεις που υπερχρέωσαν την Ελλάδα χωρίς να αξιοποιούν τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα. Πληρώνουμε την απαξίωση της έντιμης και παραγωγικής εργασίας, την αποσύνδεση των επιδοτήσεων από την παραγωγή ποιοτικών προϊόντων, την αδυναμία των Συνεταιρισμών να υπερασπιστούν το αγροτικό εισόδημα και την μετατροπή των περισσότερων από αυτούς σε μηχανισμούς διαπλοκής, διαφθοράς και πελατειακών σχέσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι ο πρωτογενής τομέας είναι προνομιακός χώρος για να προωθηθεί ένα νέο μοντέλο παραγωγικής ανασυγκρότησης της υπαίθρου, στηριγμένο σε ομάδες παραγωγών, σε μορφές αλληλέγγυας οικονομίας και δίκτυα χωρίς μεσάζοντες για την προώθηση των προϊόντων, με μείωση του κόστους παραγωγής, με δίκαιη και διαφανή κατανομή αλλά και με παραγωγική αξιοποίηση των επιδοτήσεων, με αναδιοργάνωση και αποκατάσταση του κύρους του συνεταιριστικού κινήματος και με οριστική απαλλαγή του αγροτικού κόσμου από τη λογική της διαμεσολάβησης, της συναλλαγής και της ανάθεσης σε άλλους να διαχειριστούν τα προβλήματα του.
Μόνο έτσι μπορεί να διασφαλιστεί η αξιοπρεπής επιβίωση των γεωργών και κτηνοτρόφων, η στήριξη της ενδοχώρας, η αλληλέγγυα σχέση παραγωγού-καταναλωτή, η διατροφική επάρκεια και ασφάλεια του λαού μας και η απεξάρτηση της χώρας από τις πολυεθνικές αλυσίδες εισαγωγής τροφίμων.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, οι κινητοποιήσεις των αγροτών, των άλλων  εργαζόμενων, των  συνταξιούχων, των ελεύθερων επαγγελματιών, των επιστημόνων, κυριαρχούν στην επικαιρότητα, ασκούν έντονη πίεση στη Κυβέρνηση  και είναι απόλυτα υγιείς και απαραίτητες. Την θέλουμε την πίεση αυτή, γιατί τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα για τη μακροπρόθεσμη  βιωσιμότητα του Κοινωνικοασφαλιστικού μας  Συστήματος και για ένα δίκαιο και σταθερό Φορολογικό Σύστημα, που να περιλαμβάνει και τη συγκεκριμένη καταγραφή εισοδημάτων και πλούτου με Περιουσιολόγιο. Γιατί ακόμη, ενώ υπάρχει η νέα Συμφωνία Δημοσιονομικών Στόχων και Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων, οι εκπρόσωποι των δανειστών επιμένουν σε ακραίες νεοφιλελεύθερες απαιτήσεις για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν.
Η κυβέρνηση αυτή, της παραγωγικής – διοικητικής – αναπτυξιακής Ανασυγκρότησης της χώρας σε συνθήκες  ανθρωπιστικής κρίσης, δεν είναι αντίπαλος του αγωνιζόμενου ελληνικού λαού και των διεκδικήσεών του, απέναντι στους εκβιασμούς και  τις απάνθρωπες απαιτήσεις που προβάλλουν γνωστοί νεοφιλελεύθεροι κύκλοι, εντός και εκτός συνόρων, με πρόθεση να λεηλατήσουν τη δημόσια περιουσία και τον μόχθο των εργαζόμενων.
Οι μεγάλες επέτειοι του αγροτικού και λαϊκού κινήματος αποτελούν αφορμή για έμπνευση και οδηγό στους αγώνες του σήμερα.
Χρήσιμος  τρόπος για να εμπνευστούμε απ’ τη μεγάλη Αγροτική Λαϊκή Εξέγερση του 1925, για να δέσουμε το σήμερα με το ηρωικό χθες, είναι να σφυρηλατήσουμε με επιμονή  την λαϊκή ενότητα πάνω σε συγκεκριμένους στόχους και ώριμες ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις,

Σάκης Παπαδόπουλος