Αφορμή για το παρόν σημείωμα, έστω και σε καιρό κορωνοϊού, είναι μια σχετικά πρόσφατη έκφραση προβληματισμού του αρχηγού της Αριστεράς Αλέξη Τσίπρα για το πως μια μελλοντική κυβέρνησή του θα ελέγξει τους αρμούς της εξουσίας σε συνδυασμό με την συμπεριφορά του γ.γ. του Μέρα 25 Γιάννη Βαρουφάκη απέναντι σε όργανο της τάξεως, επιφορτισμένου με τον έλεγχο της μετακίνησης πολιτών στα νησιά σε περίοδο περιορισμού μετακινήσεων λόγω της γνωστής πανδημίας που μας προέκυψε.

''Ξέρεις ποιος είμαι εγώ'' αντέτεινε στο όργανο ο πολύς Βαρουφάκης, ο οποίος ενώ δεν εδικαιούτο, εν τούτοις επέμεινε να περάσει το Σαββατοκύριακό του στην Αίγινα όπου διατηρεί κατοικία. Και μάλιστα η '' λεβέντικη''αυτή απάντηση έγινε χωρίς καθόλου να σταματήσει το αυτοκίνητο καθ'οδόν προς την μπουκαπόρτα του πλοίου, απαξιώντας να ασχοληθεί ούτε κατ'ελάχιστον με το όργανο της τάξεως, ο οποίος έκανε ορθώς το καθήκον του απέναντι προς όλους. Η περιφρόνηση προς τους ανθρώπους σε όλο της το μεγαλείο.

Είναι γνωστή η αλαζονεία των αριστερών που νομίζουν οτι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια και στον τόπο μας κατακεραυνώνουν από το 1974 όσους ιδεολογικά τους αντιστέκονται. Ιδιαίτερα κατά την πρόσφατη κυβερνητική θητεία τους, η οποία κόντεψε να μας στοιχίσει την έξοδο από την Ενωμένη Ευρώπη, φάνηκε και ο ναρκισσισμός κάποιων, η απόλυτη ταύτιση με τις αντιλήψεις τους, επομένως η αυτο-έξαρσή τους πάνω από όλους τους άλλους ανθρώπους, χαρακτηριστικό παράδειγμα των οποίων αποτελεί ο Γ. Βαρουφάκης.

Η ταύτιση κάποιων πολιτών με τις ψευδαισθήσεις τους και η έλλειψη πολιτικής σκέψης έστειλαν αυτόν τον άνθρωπο στο Κοινοβούλιο (μην ανησυχείτε, δεν θα υπάρξει άλλη φορά, ακόμη και πιο ανόητοι των ανοήτων κάποτε συνέρχονται), πλην όμως δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα είναι η αριστερή αντίληψη για το κράτος και πως ελέγχεται.

Στις επικρίσεις επιδίωξη απόλυτου ελέγχου του κράτους σε περίπτωση επανόδου στην εξουσία ο κ. Τσίπρας απάντησε οτι δεν εννοούσε αυτό ακριβώς, εννοούσε οτι δεν πρέπει να επιτραπεί σε διοικητικά στελέχη προσκείμενα σε αντίπαλες παρατάξεις να σαμποτάρουν το έργο της νέας κυβέρνησής του, πλην όμως ουδένα έπεισε. Τις δηλώσεις και τις επιθυμίες της συντρόφου του (sic) και του στενού συνεργάτη του κκ. Μπαζιάνα και Πολάκη οτι εκτός από την κυβέρνηση πρέπει η Αριστερά να καταλάβει και την εξουσία οφείλουμε να τις ερμηνεύσουμε κυριολεκτικώς.

Είναι στην φύση της απανταχού Αριστεράς να μην μοιράζεται την εξουσία, να την ελέγχει απόλυτα και όπου στον κόσμο με αίμα ανέβηκε μόνο με αίμα κατέβηκε, όπως μας διαβεβαίωνε και η χήρα του Μιλόσεβιτς κατά τον τελευταίο βαλκανικό πόλεμο. Βλέπετε, η ακλόνητη πεποίθηση κάποιων οτι όσοι κατέχουν το νόημα της Ιστορίας δικαιούνται να ελέγχουν και τον ρουν της, πάντα για το ...καλό του ανθρώπου, τους οδηγεί στο συμπέρασμα οτι για το καλό του ανθρώπου οφείλουν να τον κυβερνούν δικτατορικώς για να τον προστατεύουν από τον...εαυτό του.

Ούτως όμως η έννοια του ιδεατού ανθρώπου διαχωρίζεται στην αντίληψη της Αριστεράς από την έννοια του πραγματικού ανθρώπου  και ο τελευταίος υφίσταται τις σκληρές συνέπειες της αντίληψης αυτής, η οποία μετασχηματίζεται σε κυβερνητική πρακτική καταστολής των ελευθεριών, ελέγχου των συνειδήσεων και των συμπεριφορών και σε τελικό στάδιο κατάργηση της Δημοκρατίας. Αυτή είναι η αληθινή προβληματική της Αριστεράς για έλεγχο των αρμών της εξουσίας και κανείς να μην γελιέται.

Αρμοί της εξουσίας εδώ δεν είναι μόνον ο αριθμητικός έλεγχος του πλήθους της δημοσιοϋπαλληλίας, αν και αυτό δεν είναι ζήτημα που εκφεύγει της προσοχής των μανιακών της εξουσίας. Είναι ο έλεγχος κάθε διοικητικού κέντρου που συναρθρώνει την διοικητική μηχανή. Πολύ περισσότερο είναι ο έλεγχος της δικαστικής εξουσίας στα ανώτατα κλιμάκια σε βαθμό που η δικαστική δεν θα δημιουργεί προσκόμματα στην ήδη ελεγχόμενη εκτελεστική εξουσία, ούτε θα ανατρέπει δικαστικά θεσπιζόμενους από αυτήν νόμους και αποφάσεις.

Οι νόμοι αυτοί πάντα θέτουν περιορισμούς στον δημόσιο λόγο και στην δημόσια εκφορά του λόγου και συνήθως επιβάλουν συμπεριφορές. Τρανό παράδειγμα ο αντιρατσιστικός νόμος, ο οποίος περίπου αναγορεύει την ανησυχία των πολιτών για την αυξανόμενη παρουσία ξένων στον τόπο μας σε ρατσισμό και την έκφραση αυτής της ανησυχίας σε ποινικό αδίκημα.

Αρμοί της εξουσίας είναι και ο έλεγχος του Τύπου με κάθε μέσον, νομικό ή οικονομικό όπως επί αριστερής διακυβέρνησης κάποιοι επιχείρησαν με κάποιον Καλογρίτσα και κάποιοι άλλοι δάσκαλοί αυτών επιχείρησαν παλαιότερα με κάποιον Κοσκωτά (αλήθεια, τον θυμάστε τον Κοσκωτά;).

''Θα λογαριαστούμε''. Αυτή η απειλή διαφόρων αριστερών που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, απ'ότι λέγεται. Ακούγεται φοβερή, αλλά ο γράφων συμβουλεύει άπαντας να μην φοβούνται ουδένα. Απλώς οι άνθρωποι μας δείχνουν για μια ακόμη φορά τι πραγματικά είναι. Πολύ αργά γι'αυτούς.

Ο ελληνικός λαός έκανε μια μεγάλη και κρίσιμη ιδεολογική στροφή το 2019, επιτέλους, μετά από 45 χρόνια σοσιαλιστικών πειραματισμών, κρατισμού,ψευδαισθήσεων και τελικής χρεωκοπίας και οι κραυγές της Αριστεράς θα παραμείνουν κραυγές απέλπιδων θλιβερών ανθρώπων που για μια ακόμη φορά θα βλέπουν την Ιστορία να τους ξεπερνά και να τους αφήνει πίσω. Εχουν αποκτήσει πλέον γνώση οι φύλακες.

Ιωάννης Ξηρός
Ταξ|χος ε.α.