Εδώ δεν είναι βιβλιοθήκη… είναι ένας αρωματικός κήπος, 2η συνάντηση

         Το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Περτουλίου-Τρικκαίων στην δεύτερη αυτή συνάντηση με τους μικρούς φίλους της Δ.Β. ύστερα από την αρχική γνωριμία με τα αρωματικά φυτά και τα βότανα οργάνωσε την φύτευσή τους σε ειδικές κατασκευές από παλέτες.

        Τα παιδιά χωρίσθηκαν σε τρεις ομάδες και η καθεμία φρόντισε την δική της κατασκευή φύτευσης. Ήλθαν σε επαφή με το χώμα, εμπέδωσαν τη γνώση για τις ονομασίες και τις ιδιότητες των βοτάνων και υπέγραψαν από ένα συμφωνητικό υιοθεσίας με την υποχρέωση να φροντίζουν τα φυτά στην διάρκεια του καλοκαιριού και να τα προστατεύουν από καταστροφές. Επίσης έγραψαν και τοποθέτησαν στις κατασκευές, ταμπελίτσες με τα ονόματα των φυτών με σκοπό να τα γνωρίσουν και οι διερχόμενοι πολίτες στον αύλειο χώρο του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Τρικκαίων.

Oι εκπαιδευτικοί της Α΄/θμιας και Β΄/θμιας εκπ/σης, Μαρία-Τερέζα Κοτρώνη, Βαγγέλης Κουτσώνης, Θωμάς Κόκκαλης και Τζέλιου Ευτυχία, μέλη της Παιδαγωγικής ομάδας του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Περτουλίου - Τρικκαίων ήταν εκείνοι που οργάνωσαν και υλοποίησαν το εκπαιδευτικό παιχνίδι και μεταλαμπάδευσαν στα παιδιά τις γνώσεις , την ευαισθησία και την αγάπη τους για το φυσικό περιβάλλον και την άρρητη σύνδεση του ανθρώπου με αυτό.

Τα φυτά και τα βότανα που φύτευσαν τα παιδιά ήταν προσφορά του «Βοτανικού κήπου» των Παπαευθυμίου-Λιούλιου τους οποίους η Δημοτική Βιβλιοθήκη Τρικάλων ευχαριστεί θερμά.

Τρίτη 30/6

Εδώ δεν είναι βιβλιοθήκη… είναι μια μηχανή του χρόνου – Οι πειρατές

Η θεατροπαιδαγωγός - ηθοποιός Βίκυ Ιακωβάκη με την βαθιά θεατρική της παιδεία και την ιδιαίτερη ερμηνευτική της  ικανότητα , αρχικά αφηγήθηκε στα παιδιά  ένα παραμύθι δικής της έμπνευσης καθώς και το παραμύθι «Οι καλοί και οι κακοί πειρατές» του Αντώνη Παπαθεοδούλου.

 Στη συνέχεια ομαδοποίησε τα παιδιά και τα καθοδήγησε να φτιάξουν την δική τους πειρατική σημαία με την μέθοδο του κολάζ. Ακολούθησε η ένταξη των σημαιών σε μια άσκηση θεατρικού παιχνιδιού κατά την οποία τα παιδιά κλήθηκαν να αναπαραστήσουν ένα πειρατικό καράβι με μοναδικά υλικά τις σημαίες και τα σώματά τους ( άσκηση σωματικής έκφρασης όπου το σώμα γίνεται σκηνικό αντικείμενο)

Τα παιδιά αρμένισαν τις θάλασσες με το πειρατικό τους καράβι, έκαναν ρεσάλτο και μοίρασαν τα λάφυρά τους υπό τους ήχους του σάουντρακ της ταινίας ¨Οι πειρατές της Καραβαϊκής» 

Τετάρτη 1/7

Εδώ δεν είναι βιβλιοθήκη… είναι μια κουφάλα δέντρου

Η εργοθεραπεύτρια Κατερίνα Κοπάνου αφηγήθηκε στα παιδιά, με παραστατικότητα και επικοινωνιακή αμεσότητα, το παραμύθι «Ο Αλατάκης και ο Ξυδάκης» που είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Tony Wolf  «Ο κόσμος του δάσους - Τα μεγάλα ζιζάνια» και μοίρασε εικόνες του εσωτερικού του σπιτιού για να εντοπίσουν τα παιδιά τα δωμάτια και τα έπιπλα σύμφωνα με τη λίστα που τους είχε δοθεί. Στη συνέχεια  δουλεύοντας σε ομάδες έφτιαξαν το σπιτάκι ενός ζώου της επιλογής τους με το σπιτάκι του σκίουρου να θριαμβεύει…

Η δράση υποστήριξε έναν από τους κυριότερους ρόλους της βιβλιοθήκης που είναι η ανάγνωση ιστοριών και η καλλιέργεια της ικανότητας των παιδιών να δημιουργούν έναν ολόκληρο κόσμο με τη φαντασία τους.

Τετάρτη 1/7

Εδώ δεν είναι βιβλιοθήκη… είναι ένα μουσείο

2η συνάντηση

Τα παιδιά  ενεργοποίησαν τις δημιουργηθείσες ομάδες της προηγούμενης συνάντησης.

  Ειδικότερα η ομάδα εύρεσης αντικειμένων περιηγήθηκε σε όλους τους χώρους, προσβάσιμους και μη για το κοινό , βρήκε την γραφομηχανή πολλών δεκαετιών, τον δελτιοκατάλογο της Δ.Β. της προηγούμενης εικοσαετίας, βιβλία της δεκαετίας του 1940, παλιές σφραγίδες, εφημερίδες κ.ά.

 Η ομάδα φωτογραφίας μελέτησε το ψηφιοποιημένο φωτογραφικό αρχείο της Δ.Β. και επέλεξε υλικό για την έκθεση, ενώ η καλλιτεχνική ομάδα προετοίμασε τις λεζάντες.

 Το αποτέλεσμα της συλλογικής δουλειάς των παιδιών θα είναι η έκθεση με τίτλο «Το μουσείο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Τρικάλων» που θα εκτίθεται στο κοινό κατά την διάρκεια του καλοκαιριού. 

Πέμπτη 2/7

Εδώ δεν είναι βιβλιοθήκη… είναι μια μηχανή του χρόνου - Το μέλλον 

Οι πολυτάλαντοι Βίκυ Ιακωβάκη, θεατροπαιδαγωγός - ηθοποιός και ο Αρτέμης Αρκουμάνης, θεατρολόγος - μουσικός  δραματοποίησαν ένα παραμύθι δικής τους έμπνευσης που τα παιδιά άκουσαν με μεγάλο ενθουσιασμό.

Ακολούθησε θεατρικό παιχνίδι με την τεχνική της ιδεοθύελλας και με θέμα «Πώς φανταζόμαστε τη ζωή στο μέλλον;» όπου τα παιδιά με ευφάνταστο τρόπο σχεδίασαν λεπτομέρειες της μελλοντικής ζωής (ρούχα, τροφή, σπίτια κ.ά.) 

Στη συνέχεια με μια άσκηση σωματικής έκφρασης  ομαδοποιημένα κατασκεύασαν τη μηχανή του χρόνου και την έθεσαν σε λειτουργία χρησιμοποιώντας τα σώματά τους.

Κυρίαρχο μήνυμα της δράσης αυτής ήταν να κατανοήσουν τα παιδιά την δυναμική του παρόντα χρόνου τον οποίο πρέπει να ζουν όμορφα και αγαπημένα ατενίζοντας το μέλλον με αισιοδοξία…

Παρασκευή 3/7

Εδώ δεν είναι βιβλιοθήκη… είναι μια γέφυρα

Η εκπαιδευτικός - συγγραφέας Κατερίνα Παπανικολοπούλου γεφύρωσε με διασκεδαστικό, ευφυή, πρωτότυπο, βιωματικό και σίγουρα μουσικό τρόπο όλες σχεδόν τις κατηγορίες παιδικών βιβλίων της Δημοτικής Βιβλιοθήκης.

Τα βιβλία «Η οικογένεια ψηλοκοντού» του Γιώργου Μαρίνου γεφύρωσαν τα μαθηματικά με την ζωγραφική, το «Δρακοομελέτα κι έρχεται» της Σοφίας Μαντούβαλου, τα μαθηματικά με την λογοτεχνία, το «Η λίμνη των κύκνων» του Τσαϊκόφσκι, διασκευασμένο για παιδιά , την μουσική με τις Τέχνες, το «Η πουπού και η Καρλότα» του Ευγένιου Τριβιζά, την ποίηση με την ζωγραφική και την μαγειρική, το «Φουφήχτρα: η μάγισσα με την ηλεκτρική σκούπα» επίσης του Ευγένιου Τριβιζά, την μουσική με τη λογοτεχνία, το «Η σοφή μας η δασκάλα» της Ζωρζ Σαρρή τα εικαστικά με τις Τέχνες.

Τα παιδιά γνώρισαν τις κατηγορίες βιβλίων του παιδικού τμήματος της Δ.Β. με παραμύθια, καρτέλες και μουσική και άκουσαν αποσπάσματα παραμυθιών με αφήγηση της εξαίρετης Κατερίνας Παπανικολοπούλου αλλά και από cd. Αφού κατηγοριοποίησαν αυτό που άκουσαν, συνέδεσαν την ποίηση και τη μουσική με τις Τέχνες και τα μαθηματικά χτίζοντας γέφυρες βιβλίων από ράφι σε ράφι και μέσα στο ίδιο το βιβλίο. Δραματοποίησαν το έργο «Η λίμνη των κύκνων» και εκφράστηκαν ζωγραφίζοντας τον δικό τους ήλιο σύμφωνα με τα ακούσματα του παραμυθιού «Η σοφή μας η δασκάλα».

 Το μεταλλόφωνο της συγγραφέα και η κιθάρα της Μανούσας Κωνσταντινίδου διάνθιζαν το σκηνικό.

Τέλος οι τρεις μεγάλες ομάδες έλυσαν το πρόβλημα του παραμυθιού, έφτιαξαν συνταγή για ομελέτα και γνώρισαν βιβλία με διαφορετικές τεχνοτροπίες στη ζωγραφική και τις κατασκευές.

Έτσι έφυγαν τα παιδιά, γεμάτα από τα ακούσματα της πλούσιας ελληνικής γλώσσας πατώντας σε γέφυρες βιβλίων που οδηγούν σε φανταστικούς κόσμους παραμυθιών.