Τη στάση της κυβέρνησης να αναμειχθεί στην υπόθεση του Τούρκου στρατιωτικού καταθέτοντας αίτηση ακύρωσης του ασύλου που του χορηγήθηκε, σχολιάζει ο Τρικαλινός δικηγόρος, μέλος του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Βασίλης Παπαστεργίου (αδερφός του δημάρχου) με ανάρτησή του στο προφίλ του στο facebook. Όπως σημειώνει «επιλέγεται μια λάθος τακτική, καθώς νομίζω ότι θα αρκούσε η μη ανάμειξη της κυβέρνησης στην διαδικασία.».
Αναλυτικά η ανάρτησή του:
Προσπαθώ να αποφεύγω να κάνω αναρτήσεις για τα πιο φλέγοντα θέματα και να μετέχω στους πολέμους του φβ. Το προφίλ μου (θέλω να) αντανακλά την ζωή ενός ανθρώπου που δουλεύει (αρκετά), του αρέσει η μπάλα, η μουσική, τα βιβλία, η μπουρδολογία, που έχει γενικότερα διάφορες έγνοιες.
Το προφίλ δεν είναι εφημερίδα ή γραφείο τύπου.
Εξάλλου δεν νομίζω ότι έχω και πολύ πρωτότυπα πράγματα να πω.
Αλλά η υπόθεση του Τούρκου στρατιωτικού και της αίτησης ακύρωσης που κατέθεσε η ελληνική κυβέρνηση φοβάμαι ότι - λόγω κάποιας επαφής με το αντικείμενο -
προκαλεί για μια τοποθέτηση, έστω κι αν στενοχωρήσω αγαπητούς φίλους και συντρόφους.
1. Η στάση της κυβέρνησης έως πρόσφατα θα μπορούσε να συμπυκνωθεί στη θέση της μη επέμβασης, καθώς (όπως ορθά καταρχάς έλεγε η κυβέρνηση) το μεν ζήτημα της έκδοσης ανήκε στην δικαιοδοσία του Εφετείου αρχικά και στη συνέχεια του Αρείου Πάγου, το δε ζήτημα του ασύλου στην δικαιοδοσία της ανεξάρτητης Υπηρεσίας Ασύλου.
Οφείλω να πω ότι αυτή η στάση δεν υπηρετήθηκε με μεγάλη συνέπεια, καθώς όταν ο Άρειος Πάγος συνεδρίαζε για το αίτημα της έκδοσης, ανώτατοι κυβερνητικοί παράγοντες έσπευδαν να αποφανθούν ότι οι 8 είναι πραξικοπηματίες.
Αυτή η θέση είναι αμφίβολο αν ήταν ορθή πολιτικά και διπλωματικά. Είναι επίσης αμφίβολο - τουλάχιστο για μένα - αν είναι ορθή επί της ουσίας, δεδομένων των διώξεων στην Τουρκία επί δικαίων και αδίκων.
Σίγουρα όμως είναι ελαφρώς ασύμβατη με την θέση ότι η κυβέρνηση σέβεται τις αποφάσεις της ανεξάρτητης δικαιοσύνης και της ανεξάρτητης υπηρεσίας ασύλου, καθώς η έκφραση γνώμης επί του θέματος - και μάλιστα με τόσο κατηγορηματικό τρόπο - ενόσω εκκρεμεί η κρίση επί της ουσίας, μπορεί να εγείρει υπόνοιες απόπειρας άσκησης επιρροής
2. Να όμως που τώρα που η ανεξάρτητη Επιτροπή Προσφυγών αποφασίζει να χορηγήσει άσυλο στον πρώτο από τους 8, η κυβέρνηση εγκαταλείπει την στάση της μη ανάμειξης και επιλέγει όχι μόνο να τοποθετηθεί επί της ουσίας της υπόθεσης, χαρακτηρίζοντας και πάλι τους 8 ως πραξικοπηματίες, αλλά και να ασκήσει αίτηση ακύρωσης, δηλαδή να γίνει διάδικος και να εκφέρει άποψη επί της ουσίας της υπόθεσης (ότι δηλαδή οι 8 δεν δικαιούνται άσυλο) στο πλαίσιο της δικαστικής διαδικασίας.
3. Η άσκηση αίτησης ακύρωσης, απ' ό,τι φαίνεται, επιλέγεται για πρώτη φορά. Δεν νομίζω δηλαδή - εκτός αν κάνω λάθος - ότι κάποια κυβέρνηση έχει προσφύγει ποτέ κατά απόφασης αναγνώρισης κάποιου ως πολιτικού πρόσφυγα. Αυτό κατά την γνώμη μου δημιουργεί ήδη ένα κακό προηγούμενο.
Ωστόσο είναι ιδιαίτερα προβληματικό και ενόψει του ότι
η κατάσταση των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην Τουρκία είναι τέτοια, ώστε απολύτως δικαιολογείται τουλάχιστο η απονομή καθεστώτος επικουρικής προστασίας στους 8, καθώς αναμφίβολα κινδυνεύουν να υποστούν σοβαρή βλάβη στην Τουρκία (απειλή επιβολής ποινής θανάτου, βασανιστηρίων και απάνθρωπης μεταχείρισης). Αυτά έχουν εξάλλου ήδη κριθεί από τον Άρειο Πάγο. Δεν ξέρω με ποιο σκεπτικό η κυβέρνηση θεωρεί - με δεδομένα όσα έκρινε ο ΑΠ για την κατάσταση των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην Τουρκία - ότι οι 8 δεν δικαιούνται καμίας μορφής διεθνούς προστασίας, θα είχε ενδιαφέρον να το δούμε.
3. Υπάρχει μια επίσημη τοποθέτηση της κυβέρνησης ότι θα πρέπει το ζήτημα να κριθεί δικαστικά λόγω της σημασίας του. Όμως για αυτό ακριβώς το λόγο (υποτίθεται ότι) η κυβέρνηση μετέβαλε την σύνθεση των Επιτροπών Προσφυγών καθορίζοντας ότι κατά πλειοψηφία θα απαρτίζονται στο εξής από δικαστικούς. Ήδη πρόσφατα το ΣΤΕ έκρινε ότι οι Δευτεροβάθμιες Επιτροπές δεν είναι διοικητικά όργανα, αλλά έχουν οιονεί δικαιοδοτικό χαρακτήρα. Ακριβώς αυτή ήταν η θέση της κυβέρνησης ενώπιον του ΣΤΕ.
Επομένως, δεν κατανοώ γιατί είναι τόσο αναγκαία η προσφυγή σε δικαστήριο και μάλιστα με πρωτοβουλία της κυβέρνησης.
Η θέση αυτή συνοδεύεται από μια "ανεπίσημη" τοποθέτηση ότι επιδιώκεται μια δικαστική επισφράγιση της απονομής καθεστώτος διεθνούς προστασίας προκειμένου οι 8 να είναι περισσότερο κατοχυρωμένοι. Λυπάμαι, αλλά αυτό δεν στέκει καθόλου. Μια χαρά άσυλο θα έπαιρναν οι άνθρωποι με την απόφαση της Επιτροπής Προσφυγών και μια χαρά ταξιδιωτικά έγγραφα θα τους χορηγούνταν.
4. Η κυβέρνηση υποστηρίζει επίσης ότι ούτως ή άλλως δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας καθώς - δεδομένης της απόφασης του Αρείου Πάγου - ζήτημα επιστροφής των 8 στην Τουρκία δεν υπάρχει. Από την πλευρά μου, επιτρέψτε μου να μην είμαι και τόσο άνετος και ήσυχος.
Η τυχόν αποδοχή της αίτησης ακύρωσης και η τυχόν μεταγενέστερη απόρριψη των αιτημάτων ασύλου των 8 δεν μου είναι απολύτως προφανές ότι αποκλείει τον κίνδυνο επιστροφής των 8 στην Τουρκία.
Γιατί μια τέτοια εξέλιξη θα φέρει τους 8 στη θέση ανθρώπων που στερούνται νόμιμης διαμονής στη χώρα. Στην περίπτωση αυτή - και εφόσον δεν τους χορηγηθεί είτε επικουρική προστασία (σενάριο στο οποίο η κυβέρνηση με την αίτηση ακύρωσής της έμπρακτα αντιτίθεται) είτε ανθρωπιστικού καθεστώτος από την ίδια την κυβέρνηση (κάτι που προφανώς αποκλείεται μετά την πρόσφατη τοποθέτησή της), είναι πιθανή η έκδοση απόφασης επιστροφής και το άνοιγμα ενός νέου κύκλου δικαστικού αγώνα με αντικείμενο την ακύρωση και αναστολή των αποφάσεων επιστροφής.
Με δεδομένη την απόφαση του ΑΠ, θεωρώ πράγματι αμφίβολο να μην ευδοκιμήσει κάποιο ένδικο βοήθημα κατά της απόφασης επιστροφής, αλλά τουλάχιστο εγώ δεν μπορώ να είμαι 100% βέβαιος.
Αλλά το βασικότερο είναι ότι, αν γίνει δεκτή η κυβερνητική αίτηση ακύρωσης και δεν τους χορηγηθεί επικουρική προστασία ή ανθρωπιστικό καθεστώς, οι 8 θα παραμείνουν, σε μια κατάσταση έλλειψης καθεστώτος νόμιμης παραμονής (in limbo) και στέρησης δικαιωμάτων στο διηνεκές. Άνθρωποι που δεν θα μπορούν να κάνουν τίποτα και να πάνε πουθενά.
Δεν νομίζω ότι είναι μια δίκαιη λύση για κανέναν άνθρωπο αυτή.
Το μόνο που μπορεί λοιπόν να δικαιολογήσει στα δικά μου μάτια την αίτηση ακύρωσης (και νομίζω ότι είναι κοινό μυστικό ότι αυτό συμβαίνει) είναι η προσπάθεια κατευνασμού της Τουρκίας. Εδώ νομίζω ότι επιλέγεται μια λάθος τακτική, καθώς νομίζω ότι θα αρκούσε η μη ανάμειξη της κυβέρνησης στην διαδικασία. Η μετατροπή της κυβέρνησης σε διάδικο με άποψη για την (μη) αναγνώριση των 8 ως δικαιούμενων διεθνή προστασία αφενός δικαιώνει το καθεστώς Ερντογάν και το αθωώνει για την αντιδημοκρατική εκτροπή του, αφετέρου μάλλον αυξάνει τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες του.
Φίλοι λοιπόν οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ που υποστηρίζουν ότι δεν τρέχει και τίποτα με την αίτηση ακύρωσης, αλλά φιλτέρα η αλήθεια.
Ή τέλος πάντων αυτό που εγώ νομίζω ότι είναι η αλήθεια.