Προβλέψιμος αλλά και προκλητικός  ήταν  ο τρόπος με τον οποίο ο υφυπουργός υγείας επιχείρησε  να «σερβίρει» τη νέα αντιλαϊκή συμφωνία, ευθυγραμμισμένος με τις πρόσφατες ομιλίες του πρωθυπουργού. Έτσι που να δημιουργείται η (ψευδ)αίσθηση ότι κάτι αλλάζει προς το καλύτερο για το λαό, να καλλιεργούνται προσμονή και προσδοκία, να εξαγοράζονται χρόνος και ανοχή.
 Αποτελεί πρόκληση ο υφυπουργός και η  κυβέρνηση να εμφανίζουν τα νέα μέτρα ως «εξιτήριο» από τα μνημόνια και την κρίση, ενώ στην πραγματικότητα αποτελούν «πιστοποιητικό θανάτου» για τα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα. Ακόμη κι αν υπάρξει κάποια στιγμή έξοδος από τα «προγράμματα» με την ΕΕ και το ΔΝΤ, θα είναι σε ισχύ οι εκατοντάδες αντεργατικοί – αντιλαϊκοί νόμοι, που ψήφισαν η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Πρόκληση είναι και η υπεράσπιση του τραγέλαφου των «αντιμέτρων» και των ματωμένων πλεονασμάτων  από τον υφυπουργό και τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Τα λεγόμενα «αντίμετρα», όχι μόνο δεν αντισταθμίζουν και ανκουφίζουν στο ελάχιστο τις νέες μεγάλες απώλειες για τα λαϊκά στρώματα, την επιδείνωση της «ακραίας φτώχειας», αλλά σε ένα μεγάλο μέρος είναι μέτρα στήριξης του κεφαλαίου, όπως για παράδειγμα η μείωση της φορολογίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Ούτε τα "αντίμετρα" της εξαθλίωσης και της στήριξης του κεφαλαίου, ούτε οι κορόνες περί "εξόδου απ' τα μνημόνια",  μπορούν να συγκαλύψουν αυτό που ζει ο ελληνικός λαός, τη νέα σφοδρή επίθεση στο εισόδημα και τα δικαιώματά του, καθώς και την εργασιακή ζούγκλα, που φτάνει μέχρι την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.
Από κει και πέρα ο υφυπουργός  προσπάθησε απεγνωσμένα και με κάθε ευκαιρία να εμφανίζεται ως πολιτικός αντίπαλος των "δανειστών" και του παλιού δικομματισμού των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, θέλοντας να κρύψει ότι συνεχίζει επάξια και υλοποιεί την ίδια αντιλαϊκή πολιτική, υπέρ του κεφαλαίου.
Όσο για  τη «μεταρρύθμιση που αφορά στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας» , η οποία (μέσω των περιβόητων ΤΟΜΥ & «Ιατρείων της γειτονιάς») ουσιαστικά δημιουργεί υποβαθμισμένες και υποστελεχωμένες μονάδες, με εργαζόμενους ορισμένου χρόνου (δίχρονες συμβάσεις εργασίας), με υποτυπώδη και ανεπαρκή διαγνωστικά εργαστήρια και με κάλυψη που θα φθάνει μόλις στο 30% του πληθυσμού.
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ Τ.Ε.  ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΤΟΥ ΚΚΕ