Το νομοσχέδιο που έφερε προς ψήφιση η κυβέρνηση, περιορίζει βάναυσα το δικαίωμα στη διαδήλωση, σε βαθμό που αγγίζει την ακύρωσή του. 

Αποτελεί σαφή έκφραση της ανησυχίας των κυβερνώντων, αλλά και των “από πάνω” συνολικά, εν όψει του νέου γύρου κοινωνικής αναταραχής που είναι βέβαιο ότι θα φέρει η διαχείριση της οικονομικής κρίσης σε βάρος των φτωχών. 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι κοινωνικές και πολιτικές ομάδες που υφίστανται τις σκληρότερες διακρίσεις και την αγριότερη καταστολή, βρίσκονται κατεξοχήν στο στόχαστρο του νομοσχεδίου.

Οι διατάξεις του δίνουν τη δυνατότητα στην αστυνομία να αποφασίζει ποιος μπορεί να διαδηλώνει, αλλά και να διαλύει διαδηλώσεις κατά τη διάρκειά τους. Είναι επίσης χαρακτηριστική η διάταξη που περιορίζει ασφυκτικά τη δυνατότητα των αυθόρμητων διαμαρτυριών.

Όλα αυτά αποσκοπούν στο να επιφέρουν μια μείζονα αλλαγή στο πεδίο των ελευθεριών. Η δημόσια συνάθροιση, από αυτονόητο δικαίωμα για τον καθένα μετατρέπεται σε «προνόμιο» που αποδίδεται κατά το δοκούν από το μηχανισμό καταστολής. 

Πρόκειται για ένα ακόμη επεισόδιο στη  μακροχρόνια προσπάθεια να καταργηθεί το  «δημοκρατικό κεκτημένο» της Μεταπολίτευσης, το ανοιχτό πεδίο ελευθερίας που κατακτήθηκε χάρη στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, την κατάρρευση της χούντας και την κοινωνική συνείδηση και δυναμική που διαμορφώθηκε τα επόμενα χρόνια. 

Τους ενοχλούσε και πάντα τους ενοχλεί να έχουν «οι από κάτω» φωνή. Γι’ αυτό και θέλουν να τους φιμώσουν.

Καλά κάνουν και φοβούνται το δρόμο. Ο δρόμος κάνει ορατούς όσους δεν φαίνονται. Κάνει δυνατή τη φωνή όσων δεν ακούγονται. Κάνει ισχυρούς όσους είναι αδύναμοι.

Γι’ αυτό εμείς δεν θα τον αφήσουμε τον δρόμο. Θα είμαστε εκεί σήμερα, αύριο και όσο χρειαστεί. Γιατί το δρόμος είναι ο τόπος μας, η ανάσα μας, η ελπίδα μας. Η δύναμή μας.

Να είναι σίγουροι οι κυβερνώντες ότι ούτε θα συμβιβαστούμε ούτε και θα υπακούσουμε στις απαγορεύσεις τους.

Όλοι και όλες στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Πέμπτη 9 Ιουλίου  στην Πλατεία Ρήγα Φεραίου στις 7.30  μ.μ.