Ο Βασίλης Σαμπράκος πήγε στα Τρίκαλα για να επισκεφθεί το μεγαλύτερο χριστουγεννιάτικο πάρκο της Ελλάδας και να πιστέψει ότι γίνονται θαύματα: δημιουργήθηκε επιτέλους μια ελληνική πόλη – πρότυπο.

Το μεσημέρι της επόμενης ημέρας των Χριστουγέννων με βρήκε να φτάνω στα Τρίκαλα για χάρη μιας επίσκεψης στον Μύλο των Ξωτικών.

Στα Τρίκαλα δεν είχα βρεθεί ποτέ, αλλά η ιδέα να δώσω στην κόρη μου τη χαρά της επίσκεψης στο μεγαλύτερο χριστουγεννιάτικο πάρκο της Ελλάδας, και η ανάγκη να καταλάβω πώς γίνεται ένα θεματικό πάρκο σε μια πόλη των 150 χιλιάδων κατοίκων, που απέχει 330 χιλιόμετρα από την Αθήνα, να συγκεντρώνει περισσότερους από 1 εκατομμύριο επισκέπτες σε διάστημα 40 ημερών ήταν παραπάνω από επαρκή κίνητρα για αυτή την επίσκεψη.

Ο Μύλος των Ξωτικών και μαζί του η πόλη των Τρικάλων και η ευρύτερη περιοχή πρέπει να ζουν αυτόν τον καιρό την εποχή που η απήχηση αυτού του έργου ξεπερνά την ανθρώπινη φαντασία και ενδεχομένως να υπερβαίνει τις σημερινές δυνατότητες υποστήριξης αυτού του έργου από την τοπική κοινωνία και τις υποδομές.

Αυτή την εντύπωση δημιουργούσε στον επισκέπτη αυτό που συνέβαινε το μεσημέρι της 26ης Δεκεμβρίου: μια έκταση περίπου 90 στρεμμάτων καλυμμένη από ανθρώπους που επισκέπτονταν ένα χριστουγεννιάτικο πάρκο και στριμώχνονταν σε κάθε σημείο του για να ψυχαγωγηθούν.

Στο εσωτερικό αυτής της εγκατάστασης σου γινόταν σαφές ότι όσοι εργάζονται στην παροχή υπηρεσιών προκειμένου να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες των επισκεπτών και κυρίως να παρέχουν μια ασφαλή εμπειρία επίσκεψης το μεσημέρι της Πέμπτης ζούσαν μια υπερβατική εμπειρία, διότι, όπως τους άκουγες να λένε, δεν είχαν ξαναδεί τόσο μεγάλη μάζα επισκεπτών. Διάβασα ότι υπάρχει μετρητής επισκεπτών.

Είμαι πολύ περίεργος να μάθω τον αριθμό αυτών που είχαν επισκεφθεί τον Μύλο από το πρωί μέχρι το απόγευμα της Πέμπτης, διότι αυτό που είδα, με την εμπειρία της καταμέτρησης ανθρώπων σε γήπεδα και λοιπά μεγάλα θεάματα, ήταν περισσότεροι από 5 χιλιάδες επισκέπτες που βρίσκονταν συγχρόνως στους χώρους.

Δεν θα μπορούσες να το κρίνεις αυστηρά το event management, διότι η κατάσταση “φώναζε” ότι η προσέλευση ήταν μεγαλύτερη από οποιαδήποτε προσδοκία και οποιαδήποτε μέριμνα: τα Τρίκαλα είχαν “βουλιάξει” από αυτοκίνητα επισκεπτών που πάρκαραν σε απόσταση χιλιομέτρου.

Πώς έφτασαν εκεί τα Τρίκαλα; Πώς έφτασαν να τη ζουν αυτή την εποχή; Δεν είμαι σε θέση να ξέρω όλα τα πώς και τα γιατί.

Ομως η εντύπωση που σχηματίζει ο επισκέπτης σε ένα διάστημα μερικών ωρών παραμονής στα Τρίκαλα είναι ότι οι ντόπιοι το υποστηρίζουν όλο αυτό με ενθουσιασμό, τώρα που ζουν τον 9ο χρόνο λειτουργίας αυτού του θεματικού πάρκου, το οποίο ευεργετεί παντοιοτρόπως τον τόπο τους.

Συναντάς μια πεντακάθαρη και σύγχρονη πόλη, η οποία βάζει τα δυνατά της για να “αντέξει” την επιβάρυνση των ημερών και έχει επενδύσει πάνω στον Μύλο προκειμένου να μεγαλώσει.

Σε στιγμές του εκνευρισμού που δημιουργεί αυτή η ασταμάτητη ροή αυτοκινήτων και το μποτιλιάρισμα στους δρόμους, παρατηρείς οδηγούς να σέβονται τις διαβάσεις των πεζών, αστυνομικούς να διαχειρίζονται με χαμόγελο και ανθρωπιά όλη αυτή την δοκιμασία που τους ξεπερνά, και πολίτες που έχουν όλη την καλή διάθεση του κόσμου για να βοηθήσουν τον επισκέπτη να προσανατολιστεί και να βρει τον Μύλο.

Πολίτες που καμαρώνουν για την πρωτόγνωρη συνθήκη που βιώνουν· ο τόπος τους έχει ένα αξιοθέατο που προσελκύει περισσότερους από 1 εκατομμύριο επισκέπτες στις ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.

Πίσω από όλο αυτό που συμβαίνει στον Μύλο των Ξωτικών κρύβεται μια δωρεά ενός ανθρώπου, του Ιωάννη Ματσόπουλου, ο οποίος αποφάσισε προτού φύγει από τη ζωή να ολοκληρώσει το - πλούσιο- κοινωνικό του έργο χαρίζοντας αυτή την έκταση με το όραμα αυτή να εξελιχθεί σε πνεύμονα της πόλης χάρη στη φυσική ομορφιά του και τις υποδομές που υπήρχαν σε αυτή την έκταση από την εποχή που εκεί λειτουργούσε ο μεγαλύτερος κυλινδρόμυλος των Βαλκανίων και το πρώτο μακαρονοποιείο στην Ελλάδα.

Εκεί όπου όλοι έβλεπαν τα λιθόκτιστα κτίσματα, τα πλατάνια και τον Αγιαμονιώτη ποταμό, κάποιοι είδαν το όραμα της δημιουργίας και λειτουργίας ενός χριστουγεννιάτικου θεματικού πάρκου, το 2011.

Και από την ώρα που η διοίκηση του δήμου Τρικκαίων πέρασε, το 2014, στα χέρια του σημερινού δημάρχου, του Δημήτρη Παπαστεργίου, αυτό το έργο εξελίχθηκε σε αυτό που ζουν σήμερα τα Τρίκαλα: σε έναν μαγνήτη που προσελκύει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους από όλη την Ελλάδα, όπως και τουρίστες, με συνέπεια να έχει δημιουργήσει ή και τονώσει τον εσωτερικό τουρισμό και τον τουρισμό γενικότερα.

Είναι τέτοια η απήχηση, που πλέον ο επισκέπτης που επιθυμεί να διανυκτερεύσει στα Τρίκαλα αυτές τις ημέρες χρειάζεται να προγραμματίσει μήνες νωρίτερα την επίσκεψη.

Ο Μύλος των Ξωτικών φωταγωγεί όλο αυτό που συμβαίνει στην καθημερινή ζωή των Τρικάλων στα χρόνια του σημερινού τους δημάρχου. Ενας 46χρονος επιστήμονας που εκπαιδεύει ανθρώπους προκειμένου να αλλάξουν νοοτροπία.

Τους ενθαρρύνει προκειμένου να σέβονται τις διαβάσεις των πεζών, τις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία, εκμεταλλεύεται τα έσοδα του Μύλου για να εξοπλίζει τα δημοτικά σχολεία με kit ρομποτικής, μετατρέπει τα Τρίκαλα αρχικώς σε πόλη – πρότυπο λειτουργίας κοινόχρηστου wifi και εν συνεχεία στην πρώτη ελληνική πόλη 5G, δίνει στη δημοσιότητα τις φωτογραφίες των δραστών που καταστρέφουν δημόσια περιουσία, αποζημιώνει με 4 μήνες δωρεάν παροχής νερού τους κατοίκους μιας συνοικίας που ταλαιπωρήθηκαν πολύ από έργα ύδρευσης, δημιούργησε ή συντηρεί περισσότερα από 14 διαφορετικά τουριστικά αξιοθέατα σε μια πόλη 150 χιλιάδων κατοίκων, έχει δημιουργήσει ακαδημία επιχειρηματικότητας, έχει εξελίξει τον δήμο του σε e-δήμο προκειμένου να πατάξει τη γραφειοκρατία και να βελτιώσει τα αντανακλαστικά του στα αιτήματα των πολιτών και να κάνει delivery των πιστοποιητικών κατ' οίκον, έμαθε στους Τρικαλινούς να κυκλοφορούν με ποδήλατα, τους βάζει λεωφορεία που κινούνται χωρίς οδηγό, έχει να καυχιέται για την τόνωση της τοπικής επιχειρηματικότητας, τη μείωση της ανεργίας κι ένα σωρό άλλα επιτεύγματα.

Με όσα έχει κάνει στη διάρκεια των τελευταίων περίπου 5 ετών, ο Δημήτρης Παπαστεργίου έχει τύχει μεγάλης προβολής· όχι εδώ, στο εξωτερικό. Ή, πιο σωστά, έχει προβληθεί περισσότερο έξω από όσο μέσα.

Τα όσα κάνει στη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών στα Τρίκαλα αποτελούν καθαρές αποδείξεις που τεκμηριώνουν τον ισχυρισμό ότι αν θέλεις να αλλάξεις το σήμερα και το αύριο του τόπου σου, γίνεται. Γίνεται ακόμη και στην Ελλάδα της κρίσης.

Σκεφθείτε, όλο αυτό στα Τρίκαλα έχει συμβεί σε διάστημα μικρότερο της 8ετίας. Στο Χαλάνδρι όπου κατοικώ αντικρίζω καθημερινά εδώ και 12 χρόνια ένα οικόπεδο για το οποίο οι ταμπέλες λένε εδώ και 12 χρόνια ότι θα γίνει πλατεία.

Αυτοί οι δύο, ο δήμαρχος των Τρικάλων και ο δήμαρχος του Χαλανδρίου έχουν το ίδιο αξίωμα και έχουν εκλεγεί με το ίδιο όραμα, να προσφέρουν στον τόπο τους. Του ενός ο δήμος απέχει 330 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, από τα κέντρα εξουσίας, και του του άλλου 9,4 χιλιόμετρα.

Οσα έχω διαβάσει και ακούσει, και κυρίως τα όσα – κατά τύχη – έχω επαληθεύσει σχετικά με τη δράση του Παπαστεργίου θα δικαιολογούσαν τον ισχυρισμό ότι αυτός είναι ένας πολιτικός που του πρέπει να έχει την ευκαιρία να αναπτύξει κοινωνική δράση σε μεγαλύτερες κλίμακες. Να γίνει υπουργός, και βάλε, πρωθυπουργός.

Με όσα έχει κάνει, ο Παπαστεργίου πήρε στα Τρίκαλα μόνο το 57% των ψήφων για να εκλεγεί για δεύτερη 4ετία. Κι αν τολμήσει, ως ακομμάτιστος, να απευθυνθεί σε μεγαλύτερη πλατφόρμα και να διεκδικήσει ψήφο, το σύστημα θα φροντίσει να συρρικνώσει τη δυναμική του, αν δεν προλάβει μάλιστα να τον αποθαρρύνει πλήρως και να του στείλει το μήνυμα να καθίσει στα “τρικαλινά αυγά του” ή να βολευτεί με μια θέση βουλευτή, ή – το πολύ - νομάρχη.

Αξίζει και με το παραπάνω η βόλτα στα Τρίκαλα με την αφορμή της επίσκεψης στον Μύλο των Ξωτικών – ακόμη και χωρίς παιδιά για να χαρείς με τη χαρά τους. Αξίζει κυρίως επειδή θα δεις, και θα πιστέψεις, ότι γίνεται και στη χώρα σου να στηθεί μια κοινωνία – πρότυπο.

Αξίζει, μήπως και σε επηρεάσει τόσο που να αρχίσεις να γίνεσαι πιο απαιτητικός ψηφοφόρος, έστω και ως δημότης, για αρχή. Δεν θα είναι λίγο. Από αυτή τη σκοπιά, αυτό που έχει επιτύχει ο Παπαστεργίου στα Τρίκαλα δεν είναι λίγο. Επιτέλους δημιουργήθηκε ένα καλό ελληνικό παράδειγμα.

gazzeta.gr