Το Ημερολόγιο ενός Προσκόπου
Τέλειωσε κι αυτό το καλοκαίρι. Στις μέρες που έρχονται ο καθένας κρατά απ’ όσα έζησε ό,τι ζεσταίνει την ψυχή του.
Μέσα μου ακόμα ηχούν χαρούμενες φωνές και  γέλια. Με τυλίγουν ήχοι και μυρωδιές του δάσους. Ρετσίνι και θυμάρι απ’ την όμορφη πλαγιά της ΕΛΤΣΑΣ. Τα πρωινά ένα χαρούμενο σκιουράκι μου γνέφει και τις νύχτες το ταβάνι του δωματίου μου γεμίζει αστερισμούς και γαλαξίες.
Οι όμορφες μέρες που έζησα στην κατασκήνωση με ακολουθούν παντού. Οι φίλοι, τα παιχνίδια, τα φαγητά που μαγειρέψαμε μόνοι μας, είναι εμπειρίες που δεν ξεχνιούνται.
Ευτυχώς όμως που όλα αυτά δεν τελειώνουν εδώ. Περιμένω με ανυπομονησία το Σάββατο, στις 17 του Σεπτέμβρη, που θα μαζευτούμε πάλι, όπως κάθε Σάββατο αλλά αυτή τη φορά  στο πάρκο του Αϊ Γιώργη στις 5 το απόγευμα, για τον καθιερωμένο Αγιασμό  της καινούργιας χρονιάς,  με όλη την παρέα μας.
Θα μιλήσουμε για το καλοκαίρι και θα σχεδιάσουμε τις δράσεις μας και τις εκδρομές του χειμώνα, όπως πέρυσι που επισκεφτήκαμε το Κάστρο στο Φανάρι μαζί με τους προσκόπους από την  Καρδίτσα και περπατήσαμε στα μονοπάτια των μοναχών στα Μετέωρα.
Είναι ωραία αυτή η παρέα. Γελάμε, διασκεδάζουμε και ταυτόχρονα μαθαίνουμε. Είναι δημιουργική, βοηθάει το νου σου να πετάει ψηλά. Σαν τους αετούς στο βουνό που δεν τους αφήσαμε πίσω αλλά τους κουβαλάμε στις καρδιές μας.
Θα τα πούμε το Σάββατο.
2ο ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ