''Δεν υπάρχει αριστοκρατισμός πια στην Ελλάδα'' έλεγε στην χαμένη δεκαετία του '80 ο μέγας Μάνος Χατζηδάκης, βλέποντας τον λαό να παρασύρεται και να αποβλακώνεται μέσα στον λα'ι'κισμό, την αμετροέπεια, την ηλιθιότητα και την αναξιοκρατία που επέβαλε στην χώρα το ΠΑΣΟΚ της εποχής. Πράγματι, όταν οι ηγέτες δεν έχουν το ανάλογο πνευματικό ύψος και ψυχικό σθένος για να ηγηθούν, πράγμα που προυποθέτει μια απόσταση ασφαλείας από μέση μαζική ωριμότητα, πλην προσπαθούν να πείσουν τον λαό οτι είναι ''ένας απ'αυτούς'', τότε απλώς δεν υπάρχει ηγεσία στον τόπο. Υπάρχει μόνο μια συμφωνία ανάμεσα σε λαό και ηγέτη, σύμφωνα με την οποία ο τελευταίος είναι υποχρεωμένος να ταυτίζεται με κάθε λα'ι'κή απαίτηση, ασχέτως αν αυτή αντιστρατεύεται τους όρους της ορθής οικονομικής πολιτικής ή τους όρους της αξιοκρατίας ή εχθρεύεται την δημιουργία πλούτου από άλλους. Ο ηγέτης χάνει την απόσταση ασφαλείας, πέφτει από το βάθρο του και παύει να είναι υπόδειγμα, παράδειγμα και σημείο πνευματικής αναφοράς.
Ας είμαστε ειλικρινείς μια φορά σ'αυτόν τον τόπο. Η χρεωκοπία δεν προέκυψε ούτε από την μια ημέρα στην άλλη, ούτε στην θητεία μιας μόνο κυβέρνησης, όσο κακή και αν ήταν. Δεν χρεωκοπούν τόσο εύκολα τα κράτη. Η χρεωκοπία ήταν αποτέλεσμα μιας κακής οικονομικής πολιτικής που υπάκουε πάντα σε έναν κανόνα.

''Δίνω παροχές για να πάρω ψήφους''. Η ταύτιση για χρόνια πολλά με κάθε λα'ι'κή απαίτηση σε συνδυασμό με την κατασκευή εχθρών της κοινωνίας που βαφτίστηκαν ''ελίτ'' διέφθειραν και τον λαό που δεν ήξερε που πήγαινε και που πατούσε και τις πολιτικές του ηγεσίες που είχαν χάσει το δικαίωμα να ονομάζονται έτσι. Ας είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας.

Η μεγαλύτερη κατάρα σ'αυτόν τον τόπο είναι η άρνησή μας να παραδεχθούμε την ανωτερότητα κάποιων άλλων, είτε αφορά στην μόρφωση, είτει στην ικανότητα να παράγουν πλούτο,είτε σε διάφορες άλλες ικανότητες, είτε στο ήθος και στην ευγένεια ψυχής. Εκλαμβάνουμε ένα κοινό πρόβλημα ως διαφορά και όχι ως ευκαιρία συνεργασίας για από κοινού αντιμετώπιση.

Οι μεγαλύτεροι διχασμοί και εμφύλιοι σ'αυτόν τον τόπο έχουν την ρίζα τους στην καταραμένη ελληνική αντίληψη οτι τα κοινά προβλήματα είναι αιτία διαχωρισμού και όχι συνεργασίας.

Αυτή η αντίληψη τροφοδοτήθηκε και τροφοδοτείται ακόμη από την μαρξιστική αντίληψη περί κοινωνίας, σύμφωνα με την οποία η τελευταία είναι διαχωρισμένη σε τάξεις καταδικασμένες να αντιμάχονται μεταξύ τους μέχρι οι ανώτερες και οι ''ελίτ'' να εξαφανιστούν.

Και βλέπουμε την ελληνική κυβερνώσα Αριστερά, η οποία ναι μεν δεν μπορεί να εξαφανίσει τις ανώτερες μορφωμένες τάξεις και να επιβάλει μονοκομματικό σοσιαλισμό, πλην επιχειρεί εν όψει εκλογών να διχάσει πάλι την κοινωνία μιλώντας για αυτούς που δήθεν κόπτονται για ''το συμφέρον των πολλών'' και για τους ''άλλους'' που προφανώς είναι εχθροί του λαού.

Τάζει αυξήσεις συντάξεων τινάζοντας στον αέρα την δημοσιονομική ισορροπία της χώρας. Ελπίζω οι συνταξιούχοι να μην είναι τόσο χαμαιρπείς, ούτε αφελείς ώστε να υπερψηφίσουν αυτούς που τους δίνουν ψίχουλα θέτοντας την οικονομία και τις πρόσφατες θυσίες σε κίνδυνο την στιγμή που η αντιαναπτυξιακή πολιτική τους διώχνει τα παιδιά και τα εγγόνια τους στα ξένα.

Γι'αυτό πρέπει να φύγουν. Να φύγουν και να μην ξαναγυρίσουν.
Εχουμε τονίσει και σε προηγούμενα σημειώματά μας οτι το 2019 η σύγκρουση των δυο Ελλάδων, της Ελλάδος της παρακμής, της οπισθοδρόμησης, της Ελλάδος του Τσίπρα και της άθλιας παρέας του με την άλλη Ελλάδα που προσπαθεί να μείνει ισότιμο και αξιοπρεπές μέλος της Ευρώπης που σήμερα εναποθέτει τις τελευταίες ελπίδες της στην νέα Νέα Δημοκρατία του Κ. Μητσοτάκη θα καθορίσει το μέλλον αυτού του τόπου.

Ελπίζω αυτήν την φορά ο λαός να επιλέξει ορθά, διότι αυτήν την φορά δεν θα υπάρξει κανείς άλλος πλην του ιδίου του λαού στον οποίον θα μπορεί να ρίξει το βάρος της καταστροφής που νομοτελειακά θα έλθει σε περίπτωση που οι δυνάμεις της παρακμής και του διχασμού υπερισχύσουν πάλι, όπως το μοιραίο 2015.

Ιωάννης Ξηρός
Ταξ|χος ε.α., Μέλος της Δράσης και της Νέας Δημοκρατίας

ΥΓ. Και ένα υστερόγραφο. Ο γράφων ουδέν έχει να πει για τις αυτοδιοικητικές εκλογές στις οποίες οι ψηφοφόροι ψηφίζουν έχοντας ως επί το πλείστον ιδία γνώση των υποψηφίων.

Πλην όμως θεωρώ οτι πρέπει να καταψηφιστούν δήμαρχοι και λοιποί τοπικοί πολιτικοί που έφεραν στις πόλεις τους Μουσουλμάνους πρόσφυγες και τους κρατούν εδώ για να φανεί η ...καλοκαρδοσύνη τους, την στιγμή που άλλες πόλεις, όπως η Ιερά πόλις του Μεσολογγίου αρνήθηκε να πάρει ούτε έναν.

Η Συρία είναι στο μεγαλύτερο μέρος της πλέον ασφαλής. Οφείλουν να γυρίσουν πίσω. Διαφορετικά, οφείλουν οι...μεγαλόψυχοι να εξηγήσουν γιατί τους κρατούν ακόμη εδώ.