Πάνω από 100 είναι τα πανέμορφα χωριά του ορεινού όγκου της Πίνδου που ανήκουν στα Τρίκαλα, σφαρφαλωμένα και γερά γαντζωμένα στις πλαγιές της λες και δεν τα έφτιαξε ανθρώπινο χέρι, αλλά μόνο εκείνο του Θεού. 

Οι σοφοί πετράδες εκείνης της εποχής ακολουθώντας με ιερότητα τις γραμμές του φυσικού τοπίου έχτισαν με γερά υλικά τα επιβλητικά πέτρινα σπίτια, που πολλά από αυτά μέχρι σήμερα κόντρα στις αντιξοότητες του καιρού, των φυσικών φαινομένων και της αστυφιλίας παραμένουν ζωντανά. 

ΜΑΡΙΑ ΣΤΙΜΟΥ    19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2020

Μικρά και μεγάλα χωριά που στέκουν αγέρωχα τόσα χρόνια εκεί στην ίδια θέση, μετρώντας βουβά και στωικά σκεπασμένα από το χιόνι αμέτρητους βαρείς και σκληρούς χειμώνες. Και με την έλευση της Περσεφόνης στην γη, γλυκά και ζεστά καλοκαίρια με ζωντάνια και παιδικές φωνές, όπως ακριβώς ορίζει ο κύκλος της φύσης. 

Πολλά χρόνια πριν, η ζωή στα ορεινά αποτελούσε κάτι το δεδομένο, που δεν χρειαζόταν καμία ανάλυση ή εξήγηση. Οι δυσκολίες, όπως αυτήν της μετακίνησης προς τα αστικά κέντρα είτε το καλοκαίρι είτε τον χειμώνα μέσα από δρόμους στενούς και δίπλα στους γκρεμούς αλλά και ο αυτονόητος αποκλεισμός τους λόγω χιονιού, που σήμερα φαντάζουν αδιανόητες καταστάσεις τότε αποτελούσαν στοιχεία της καθημερινότητας των κατοίκων τους. 

Ο μεγάλος πληθυσμός τους σήμαινε ταυτοχρόνως την αυτονομία και την αυτοτέλειά τους, μα περισσότερο την φροντίδα και την ασφάλεια των κατοίκων και των τόπων τους. Καθώς όμως τα χρόνια περνάνε και οι συνθήκες της σύγχρονης ζωής έδιωξαν τους ανθρώπους από τα πανέμορφα χωριά των βουνών, έτσι ώστε αυτά να αποτελούν κυρίως τον θερινό τόπο κατοικίας τους, γεννήθηκε αυτομάτως μια τεράστια ανάγκη. 

Αυτήν της φύλαξης και της έγνοιας που θα έχει κάποιος για τον γενέθλιο τόπο, όταν αυτός μένει έρημος και μόνος του. Ένας φύλακας άγγελος που θα παραμένει φρουρός ακοίμητος, έτσι ώστε τίποτα να μην αλλάξει και τίποτα να μην αλλοιωθεί μέχρι το επόμενο καλοκαίρι.  

Σε αρκετά ορεινά χωριά των Τρικάλων όταν όλα ησυχάζουν λίγο πριν την έλευση του χειμώνα, πάντα κάποιος μένει πίσω για να προσέχει το χωριό περισσότερο και από τα μάτια του και με μεγάλη χαρά το καλοκαίρι να καλωσορίσει και πάλι τους φίλους και τους συγγενείς του, που ξανάρχονται και βρίσκουν τα πάντα στην θέση τους.  

Ο Παναγιώτης Μπανούζας είναι ένας από τους φύλακες αγγέλους των ορεινών χωριών της Πίνδου. Είναι ο ακοίμητος φρουρός του Παχτουρίου, που μένει μόνος τον χειμώνα στον τόπο του και για τον σκηνοθέτη Δημήτρη Τρικαλίτη αποτέλεσε μια μοναδική έμπνευση για το ντοκιμαντέρ του «Φύλαξ άγγελος», που προβλήθηκε στο φετινό 22ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. 

Ο φύλακας άγγελος του Παχτουρίου είναι ένας από τους λίγους και τελευταίους που γεννήθηκαν για να μείνουν για πάντα στον τόπο τους. Που καμία πολυτέλεια της σύγχρονης ζωής δεν θα τους συγκινήσει κι ούτε θα τους δημουργήσει διλήμματα, αφού παραμένουν πάντα δεμένοι με καθετί έμψυχο και άψυχο υπάρχει γύρω τους. 

Όπως ακούγεται να λέει στο ολιγόλεπτο trailer της ταινίας, "άμα φύγω κι εγώ πάει το χωριό...".

Το ντοκιμαντέρ "Φύλαξ άγγελος" είναι μεγάλου μήκους με διάρκεια 60 λεπτών, που συνοδεύεται από τα hashtags #environment #society #portrait, τα οποία μαζί με το κείμενο που ακολουθεί μας δίνουν τα στοιχεία της θεματολογίας του. Περιβάλλον, κοινωνία, πορτραίτο ενός ανθρώπου κι όπως καταλαβαίνει κανείς καταγράφει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα της ζωής του Παναγιώτη Μπανούζα στο Παχτούρι και ιδιαίτερα μέσα στις δύσκολες συνθήκες του χειμώνα. 

Η καθημερινότητα του Παναγιώτη Μπανούζα, φύλακα στο Παχτούρι Τρικάλων, είναι ιδιαίτερα δύσκολη τον χειμώνα, αλλά δυσκολεύει περισσότερο όταν έρχεται αντιμέτωπος με την κάμερα, καθώς το κινηματογραφικό συνεργείο επιδιώκει, με το πέρασμα του χρόνου, μια όλο και πιο στενή επαφή. Στο πανηγύρι του Αυγούστου, ένας από τους πρεσβύτερους του χωριού τον αποκάλεσε Φύλακα άγγελο, συμβάλλοντας έτσι στη συνέχιση του εγχειρήματος. Μετά το φθινόπωρο, ο Ιανουάριος θα τους βρει όλους σοφότερους και με ακόμα περισσότερη διάθεση για συνεργασία.

«Φύλαξ άγγελος» 

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τρικαλίτης

Σενάριο: Δημήτρης Τρικαλίτης, Στράτος Ηλιακίδης

Διεύθυνση φωτογραφίας: Μιχάλης Παρασκευόπουλος, Χρήστος Κουγιτέας

Μοντάζ: Ελένη Τόγια

Ήχος: Κωνσταντίνος Ανδρίκουλας

Παραγωγός/Παραγωγοί: Δημήτρης Τρικαλίτης

Φορμάτ: DCP

Χρώμα: Έγχρωμο

Χώρα Παραγωγής: Ελλάδα

Έτος Παραγωγής: 2020

Διάρκεια: 60΄

Παγκόσμια εκμετάλλευση: Δημήτρης Τρικαλίτης

Μαρία Στίμου, trikalaenimerosi.gr, trailer - photo: www.filmfestival.gr/